Rozwój terapii miofunkcjonalnej skłania terapeutów do poszukiwania narzędzi diagnostycznych, w tym przeznaczonych do diagnostyki dzieci, młodzieży i dorosłych. Konieczność oceny sprawności funkcji w obrę- bie twarzoczaszki jest warunkiem niezbędnym do przeprowadzenia badania miofunkcjonalnego, pozwalającego na określenie deficytu ustno-twarzowego i wyznaczenie odpowiednich oddziaływań terapeutycznych. Wydaje się ważne, aby ocena funkcji ustno-twarzowych wyrażona była w języku zrozumiałym również dla innych specjalistów.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
test
Przedmiotem terapii miofunkcjonalnej są podstawowe czynności w obrębie narządu żucia, a więc baza motoryczna dla rozwoju mowy, prawidłowego kształtowania się łuków zębowych i dróg oddechowych. W gabinetach logopedycznych i neurologopedycznych coraz częściej pojawiają się pacjenci skierowani przez innych specjalistów (laryngologów, foniatrów, fizjoterapeutów, osteopatów, ortodontów) na tę terapię. Jakie są objawy zaburzeń miofunkcjonalnych w obrębie poszczególnych funkcji prymarnych? Jakie są cele terapii miofunkcjonalnej? Na czym polega i do kogo jest skierowana?
Jak przejawia się zespół objawów wędzidełkowo-żuchwowych? Jakie symptomy są charakterystyczne dla zespołu objawów wędzidełkowo-żuchwowo-krtaniowych? Czy można wyodrębnić zależności mięśniowo-powięziowe jamy ustnej, które pozwolą wyjaśnić patofizjologię układu mięśniowego dna jamy ustnej oraz obszaru gardłowo-krtaniowego u niemowląt z krótkim wędzidełkiem języka? Na jakie obszary warto zwrócić uwagę podczas dokonywania całościowej miofunkcjonalnej diagnozy dzieci z tyłożuchwiem i ankyloglosją?
Kondycja fizyczna osób w wieku senioralnym jest zróżnicowana, ale niezależnie od niej, w procesie starzenia się dochodzi do naturalnych zmian intelektu, osobowości, pamięci oraz języka. Zadaniem gerontologopedii jest zaproponowanie osobom w podeszłym wieku atrakcyjnych narzędzi terapeutycznych, które sprawią, że ich możliwości komunikacyjne będą przebiegały jak najdłużej bez zakłóceń.
Współcześnie pisanie i czytanie jest wyznacznikiem cywilizowanego świata. Problemy, jakie stwarza nabywanie tych umiejętności, są dużym polem do pracy dla logopedów. Jakie zatem narzędzia i rozwiązania najlepiej stosować, by pacjenci odnosili sukcesy w tych dziedzinach?
Człowiek najpierw uczy się słuchać, zanim nauczy się mówić. Prawidłowy rozwój narządu słuchu jest niezwykle ważny w późniejszym procesie słyszenia i rozumienia mowy. Jak kształtuje się słuch? Jakie ćwiczenia mogą pomóc w jego prawidłowym rozwoju?
Jąkanie może negatywnie wpływać na życie osób, które doświadczają tego zaburzenia. Bywa ono przyczyną wycofywania się z wielu aktywności. Jak pomóc osobom jąkającym się, aby wiodły komfortowe i satysfakcjonujące dla nich życie?
Indywidualizacja terapii i dostosowanie jej do potrzeb pacjenta jest kluczowe w logopedii, a zachowanie następujących po sobie w odpowiedniej kolejności etapów ma ją optymalizować. Czy zatem kolejność utrwalania głoski ma znaczenie i czy może się ona zmieniać w zależności od potrzeb pacjenta?
Osoby niepełnosprawne intelektualnie w trakcie działań badawczych bardzo różnie reagują na polecenia i zadania, które zleca im się do wykonania. Nie można się jednak zniechęcać i warto stosować wzmocnienia pozytywne, zwłaszcza pochwały. Nawet minimalny stopień radości i zadowolenia diagnozowanego może znacząco poprawić współpracę między diagnozującym a diagnozowanym.