Autorka opracowała wskazówki dotyczące zasad pracy zdalnej, ważne szczególnie w prowadzonej w tym trybie terapii. Uwzględniła swoje własne doświadczenia, gdyż jako metodyk logopedii i terapeuta dawno już pracuje zdalnie – nie tylko w czasie pandemii.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
test
Autorka prezentuje działania, które sprawdziły się podczas pandemii. Omawia, jak przeprowadziła bilans logopedyczny dwuletniego skrajnego wcześniaka. Przedstawia narzędzia wykorzystane w badaniu oraz kluczowe elementy wywiadu z rodzicami.
Po dwóch latach nauki zdalnej czas na podsumowania.
Na pewno było korzystne, że w tej formie terapia dysleksji mogła się odbywać, ale jak ocenić ten okres? Na przykładzie studium przypadku autorka zestawia pracę podczas spotkań oraz w warunkach nauki zdalnej.
Badanie przeprowadzone wśród specjalistów psychologów i pedagogów dowiodło, że stan psychiczny i emocjonalny dzieci w okresie pandemii uległ pogorszeniu – przyznało tak 87% badanych. 78% respondentów zauważyło wzrost zgłoszeń i próśb o interwencję i pomoc kierowaną do psychologów i pedagogów.
Z Julią Brüsch, studentką logopedii Uniwersytetu w Poczdamie, rozmawia student logopedii Uniwersytetu Warszawskiego, Dominik Sieńko.
Rozważając zagadnienie dyslalii, należy zwrócić uwagę na kilka aspektów. Istotą pierwszego kontaktu z pacjentem jest dostrzeżenie potencjalnie współwystępujących nieprawidłowości, mogących mieć bardzo duże znaczenie w kontekście zgłaszanych trudności.
Dzieci budują swój świat w codziennych, zwykłych zabawach, rozmowach i działaniach. My, dorośli, wspomagamy ich rozwój, uczestnicząc w tych rozmowach, podpatrując zabawy i inspirując do rozmaitych działań. Nie inaczej powinno być teraz, w nadzwyczajnej sytuacji, gdy wojna staje się dla dziecka już nie tylko opowieścią z ust prababci albo pradziadka, czy też historią z książki…
Prezentuję przegląd pomocy logopedycznych wykorzystywanych w terapii dyslalii. Wybrałam je zgodnie z moimi upodobaniami: są to moje ulubione gry i zabawy oraz pomoce, które nie tylko oferują bogactwo merytoryczne, ale też zapewniają zaanga- żowanie i aktywność dziecka.
Autorka dzieli się doświadczeniami w pracy z dwójką dzieci prezentujących mowę bezdźwięczną. Okazało się, że najskuteczniejszą metodą wspierającą postępowanie logopedyczne jest logorytmika, ponieważ oferuje wiele okazji do zabaw.
Autorka wskazuje działania profilaktyczne, jakie powinni podejmować rodzice w celu zapobiegania powstaniu zaburzeń rozwoju mowy. Zaznacza także, że nie powinno się ignorować nawet niewielkich nieprawidłowości w rozwoju mowy malucha.
Autorka omawia procedurę badawczą w przypadku dyslalii. Podkreśla sens całościowego spojrzenia na pacjenta. Zwraca uwagę na metody służące skorygowaniu lub przywróceniu prawidłowych funkcji, zwłaszcza oddychania.
Autorka omawia wpływ asymetrii ciała na aparat artykulacyjny oraz prezentuje studium przypadku.