Wśród strategii stosowanych w terapii jąkania wyróżnić można te, które służą upłynnianiu mówienia. Ich elementem są tak zwane gesty wsparcia. Mają one wspomóc proces mówienia osób jąkających się i ułatwić im osiąganie płynności.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
test
Większość dzieci radzi sobie z trudnościami z zachowaniem płynności mówienia przed rozpoczęciem nauki w szkole. Niektóre jednak mogą wymagać wsparcia terapeutycznego ze względu na utrzymujące się czy nasilające objawy jąkania.
Program diagnostyczno-terapeutyczny skierowany jest do osób niepłynnie mówiących. Jak każda metoda przywracająca płynny sposób komunikowania się, może być przez jednych użytkowników odrzucana, a przez innych – częściowo lub w pełni akceptowana.
Co faktycznie oznaczają terminy „niepłynność mówienia” i „jąkanie” oraz jakie standardy klasyfikacji przyjąć?
Wybór konkretnej metody oceny biegłości językowej lub jej formatu jest bezpośrednio związany z jej rozumieniem oraz z tym, co oznacza umiejętność porozumiewania się w języku obcym (Fulcher, Davidson 2007).
Ciągłe poszukiwanie nowych, precyzyjnych i adekwatnych narzędzi diagnostycznych zaowocowało obfitością metod badawczych. Niekoniecznie jednak są one sobie równe pod względem rzetelności i trafności.
Etapem poprzedzającym oddziaływania terapeutyczne powinien być proces diagnozy. Badanie inteligencji jest również jednym z ważnych etapów diagnozowania niepełnosprawności intelektualnej.
W ciągu ostatnich lat odnotowano znaczny wzrost rozpowszechnienia zaburzeń ze spektrum autyzmu. Istnieje zatem potrzeba poszerzenia informacji na ich temat, w tym tych, które dotyczą sposobów diagnozy.
Osoby przejawiające deficyty w zakresie procesów uwagi często trafiają do gabinetu logopedy w poszukiwaniu diagnozy i terapii. W jaki sposób można diagnozować jakość uwagi?
Od lat rozwija się gałąź logopedii skupiająca uwagę na zaburzeniach związanych z chorobami neurologicznymi. Mimo niemal dwudziestoletniego kształcenia specjalistów w tej dziedzinie wciąż brakuje nam odpowiednich narzędzi wspomagających diagnozę zaburzeń języka oraz praksji mowy u dorosłych.
W jaki sposób można wykorzystywać Protokół obserwacji do diagnozowania zaburzeń ze spektrum autyzmu ADOS-2 z perspektywy diagnosty niebędącego psychologiem i kto może wykorzystywać ADOS-2 w badaniach?