Autorka przedstawia elementy, które należy uwzględniać w budowaniu sytuacji komunikacyjnych z dziećmi z ASD w celu zwiększenia ich efektywności, spontaniczności i dla osiągnięcia generalizacji umiejętności komunikacyjnych kształtowanych podczas terapii.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
test
Choć charakterystyczne dla ASD deficyty ujawniają się zawsze w trzech konkretnych obszarach: komunikacji, kompetencjach społecznych oraz sztywnych, stereotypowych wzorcach zachowań i zainteresowań, jednak ich specyfika może się znacząco różnić w zależności od płci.
Autorka charakteryzuje nietypowy rozwój mózgu dzieci z autyzmem oraz strukturalne i funkcjonalne podłoże głównych symptomów występujących w autyzmie. Omawia też ograniczenia dotąd przeprowadzonych badań ASD oraz wskazuje kierunki dalszych.
Tyflologopedia dotyczy pracy logopedycznej z osobami niewidomymi i niedowidzącymi. Trudność polega na tym, że pacjent nie może obserwować swoich narządów artykulacyjnych. Jak sobie radzić w takiej sytuacji?
Audiodeskrypcję można wykorzystać poza jej podstawowym celem, również jako narzędzia inkluzji i wspomagania, ale w innym niż zazwyczaj kontekście – w terapii logopedycznej.
Studium przypadku dziecka ze złożoną niepełnosprawnością wzrokową, przedstawiające metody pracy nabywania kompetencji komunikacyjnej w połączeniu z pracą w sferze orofacjalnej.
W terapii dzieci niewidomych i słabowidzących specyfika ich dysfunkcji determinuje dobór i adaptację środków dydaktycznych. Logopeda powinien także uwzględnić osobiste zainteresowania, uzdolnienia, talenty i preferencje dziecka.
Wczesna stymulacja wielozmysłowa dziecka pozbawionego wzroku ma ogromne znaczenie. Decydujące jest wczesne włączenie specjalistów do wszechstronnej rehabilitacji dziecka.
W jaki sposób można doskonalić niewerbalne formy ekspresji u dzieci i młodzieży z dysfunkcją wzroku oraz jak wspomagać ich komunikację z widzącymi rówieśnikami?
Jakie strategie ułatwią pracę logopedyczną z małym dzieckiem słabowidzącym w kontekście efektywnego wykorzystania jego możliwości wzrokowych?
W terapii dzieci słabowidzących i niewidomych istotne jest wychowanie słuchowe i odpowiedni dobór metod korekcji wad wymowy ze względu na specyfikę możliwości percepcyjnych tych dzieci.
Terapia logopedyczna dzieci z deficytami wzroku wynika ze specyfiki tych deficytów. Praca z dziećmi może się okazać niezbędna, by umożliwić im swobodną komunikację i satysfakcjonujące relacje z innymi osobami.