Słuchanie - to dla wielu z nas ogromne wyzwanie. Słuchając uważnie mamy dużo więcej szans, by lepiej zrozumieć rozmówcę i w pełni korzystać z otaczających nas dźwięków. Czujemy się pewniejsi siebie, kiedy rozumiemy, o czym ktoś mówi. Możemy czuć zaniepokojenie, a nawet irytację, jeśli nie rozumiemy treści rozmowy, szczególnie w obecności dystraktorów. Silne emocje, czasem długotrwałe, mają negatywny wpływ na słuchanie. W szkole, na uczelni, często widzimy osoby, które wyłączają się, nie uważają podczas wykładu, nie pamiętają, o czym mówił nauczyciel i w konsekwencji mają problemy z przyswojeniem przekazywanych treści. A przecież słuchanie to fundamentalna sprawność w nauce, na której solidnych podstawach mogą rozwijać się kolejne umiejętności, tj. mówienie, czytanie i pisanie. Mowa i dźwięki odgrywają zatem ważną rolę w rozwoju psychicznym dziecka – poznawczym, komunikacyjnym, a także emocjonalnym. Osiągnięcie pełnej kompetencji rozumienia ze słuchu wymaga czasu. Uszy dziecka, a tak naprawdę mózg, musi nauczyć się najpierw rozróżniać dźwięki, a następnie słowa i zdania, którym stopniowo przyporządkowywane są określone znaczenia, oswoić się z dźwiękami i melodią języka, aby w późniejszej fazie nauki umieć poprawnie je odtworzyć i zastosować w komunikowaniu się z otoczeniem. Objawami zaburzeń słuchu mogą być: opóźnienie w rozwoju mowy, trudności ze zrozumieniem czytanych tekstów, niewyraźna mowa, gubienie początków lub końcówek wyrazów, rozkojarzenie, częste prośby o powtórzenie, problemy z koncentracją uwagi, nadwrażliwość słuchowa – uczucie dyskomfortu w przypadku zbyt głośnych dźwięków. Nietolerancja codziennych dźwięków, takich jak np. szczekanie psa, płacz dziecka, dźwięk telefonu, odkurzacza – nie jest normą i może znacznie utrudniać życie. Osoby dotknięte tym zaburzeniem wykazują zmniejszoną tolerancję na codzienne odgłosy i unikają zwyczajnych sytuacji, które mogą powodować rozdrażnienie lub niepokój (Bartnik 2010). Powodów tych trudności może być bardzo wiele i dlatego należy przeprowadzić wszechstronną diagnozę, by ustalić ich przyczyny i zaproponować odpowiednią terapię.
