Terapia pacjenta z wadą rozszczepową i oligofazją
Pierwsze wydanie „Forum Logopedy” poświęciliśmy tematyce jąkania. Gdzie leżą przyczyny jąkania oraz jakie wymogi musi spełniać opieka logopedyczna dziecka przejawiającego anomalie rytmiki przepływu mowy? Na te pytania odpowiada Róża Sobocińska, uznana terapeutka i bohaterka wywiadu miesiąca.
Rozpoznanie nie może sprowadzać się wyłącznie do odnotowania zaburzeń płynności mowy. Diagnoza logopedyczna musi obejmować także wpływ emocji na sposób mówienia osoby jąkającej się, stwierdza Anna Walencik-Topiłko, eurologopeda, terapeuta głosowy i logorytmik w artykule „Dlaczego logopedzi boją się jąkania?”.
Temat numeru porusza problematykę mowy bezwładnej – giełkotu – będącego drugim, obok jąkania się, patologicznym zaburzeniem płynności mówienia. Zjawiska te różnią się od siebie charakterem i wymagają innych oddziaływań terapeutycznych. Giełkot przejawia się m.in. szybkim i/lub nierównym tempem mówienia, nadmiernymi przerwami w akcie mowy, błędami fonetycznymi i deficytami uwagi, zaś jąkanie się to silne, podlegające wahaniom przerywanie przebiegu wymowy. Precyzyjna diagnoza logopedyczna umożliwia opracowanie właściwej ścieżki postępowania. W przypadku młodego pacjenta zalecana jest rodzinna terapia jąkania, ponieważ edukując rodziców, kształci się najbardziej dostępnych dla dziecka terapeutów, co podkreśla Halina Waszczuk, uznany pedagog i logopeda.
Artykuł Alicji Pałac-Nożewskiej zajmującej się problematyką zaburzeń emocjonalnych u dzieci traktuje o sytuacjach, w których nieodzowna okazuje się współpraca psychologa i logopedy. Autorka podkreśla, że jąkanie się ma podłoże psychologiczne. Diagnoza logopedyczna i psychologiczna powinna być więc poprzedzona analizą związku warunkowego między mówieniem a przeżywanym przez podmiot lękiem. Przyczyny jąkania leżą zarówno w sferze natury psychicznej, jak i dysfunkcjonalności mózgu. W obu przypadkach konieczne jest skierowanie dziecka na indywidualną terapię. Pałac-Nożewska wskazuje, że pacjenci, których obejmuje opieka logopedyczna, psychologiczna, a często również i pedagogiczna czy rehabilitacyjna, odnoszą największe sukcesy.
„W literaturze fachowej często przywołuje się fakt, iż osoby jąkające nie zacinają się, śpiewając” – pisze Emilia Romaniak, animator kultury, pedagog i śpiewaczka operowa. Terapia jąkania wykorzystująca śpiew to kolejny interesujący temat, któremu przyglądamy się na łamach „Forum Logopedy”. Czytając majowy numer dowiesz się, w jaki sposób nauka emisji głosu pomaga osobom jąkającym się oraz jaki jest wpływ postawy na artykulację.
Zawartość dostępna online
Z praktyki logopedy
Terapia pacjenta z wadą rozszczepową i oligofazją
Zajęcia z pomysłem
Opinia Logopedy
Regulamin uczęszczania na terapię logopedyczną oraz zasady współpracy z rodzicami
Kontrakt pomiędzy rodzicami a logopedą
Scenariusz zajęć dla młodzieży jąkającej się
Logopeda w świecie
Jak wygląda terapia jąkania w krajach anglojęzycznych
Metody terapii
Jak wspierać uzyskiwanie mowy płynnej przez dziecko
Drama jako metoda uczenia tolerancji
Współpraca z...
Śpiewanie a jąkanie
Kiedy psycholog?
Metody terapii
Pomoce techniczne
KLUB J
Zajęcia z pomysłem
Rady dla osób jąkających się
Ramowy program wspierający uzyskiwanie płynnej mowy przez dziecko
Pamiętaj o treningu mówienia i ćwiczeniu się w bardzo dobrym samopoczuciu!
Program terapii grupowej
Zawód logopeda
Dlaczego logopedzi boją się jąkania?
Z praktyki logopedy
Studium przypadku jąkania Dawida, Leny i Weroniki
Wywiad miesiąca
Praca czy zabawa?
Temat numeru
Jąkanie a giełkot