KLUB J

- Panaceum czy słodkie lenistwo?

Metody terapii

Kluby jąkających się – Kluby J istnieją w Polsce co najmniej od końca lat 80. ubiegłego wieku. Przechodziły w swych dziejach różne etapy zmian struktury i przynależności organizacyjnej. W większości przypadków zachowywały swoją samodzielność, będąc często grupami nieformalnymi, zgłaszając jednakże akces do zarejestrowanych stowarzyszeń ogólnopolskich – początkowo Polskiego Związku Jąkających się, a obecnie Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Osób Jąkających się Ostoja z siedzibą w Lublinie11. W Polsce funkcjonuje około piętnastu Klubów J22

Co z tą terapią? – czyli o zagadkach terapeutycznej funkcjonalności Klubów J

Genezy powstania Klubów J należy szukać w chęci osób jąkających się, które nierzadko zawiedzione typową indywidualną terapią logopedyczną zaczęły spotykać się, aby wymieniać między sobą swoje doświadczenia i sposoby na radzenie sobie z niepłynnością mowy. Do Klubów J trafiały głównie osoby będące w trakcie jakiejś terapii bądź takie, które nie raz już odwiedzały przeróżnych logopedów i szukały skutecznego sposobu na swoje jąkanie. Podstawową ideą przyświecającą tworzeniu klubów jest wzajemna pomoc osób jąkających się – każdy uczestnik spotkań wnosi coś do klubu – swoje doświadczenie i zaangażowanie, jednocześnie czerpiąc od innych to, co dla niego okaże się cenne. Osoby bardziej doświadczone (np. po przebytej terapii) i te, które odniosły jakieś sukcesy, nie tylko pod względem jąkania, ale np. w życiu osobistym, służą swoją radą, wspierają innych, stanowią doskonały przykład do naśladowania oraz motywują innych jąkających się do działania.

POLECAMY

Z grupą samopomocy mamy do czynienia z wzajemnym zrozumieniem i akceptacją.

Nie ma miejsca na żadne niestosowne zachowania czy brak tolerancji, nikt nikomu nie przerywa wypowiedzi, ale też każdy może swobodnie powiedzieć to, na co ma ochotę, o ile mieści się to w zasadach przyjętych przez grupę. Jak powszechnie wiadomo, akceptacja i zrozumienie, a w perspektywie czasu również samoakceptacja i poczucie własnej wartości jąkającego się, połączone z odpowiednią motywacją do działania, są czynnikami niezbędnymi dla powodzenia terapii osób z niepłynnością mowy. Jednocześnie tych nieodzownych elementów terapii nie jest w stanie zapewnić żaden, nawet najlepszy terapeuta, w takim stopniu, w jakim może to zrobić grupa osób z podobnym problemem.

Można stąd wyciągnąć wniosek, że aby terapia osób jąkających była skuteczna, to powinna ona być prowadzona właśnie w grupie (lub co najmniej w kontakcie osoby jąkającej się z tą grupą). Odpowiedzią na ten problem są kluby samopomocy, gdzie osoby jąkające, zarówno te uczęszczające na terapię, jak i te nieuczęszczające, spotykają się, aby ćwiczyć swoją mowę w bezpiecznych warunkach, i jednocześnie odnajdują grupę przyjaciół oraz normalizują swoje życie społeczne, nierzadko poważnie zaburzone przez długie lata jąkania.

Na ile skuteczne dla terapii jąkania są działania podejmowane przez Kluby J

Niejednokrotnie w spotkaniach Klubów J uczestniczą znakomici logopedzi, mający niebagatelne doświadczenie w terapii jąkania. Znają oni świetnie całe spektrum logopedycznych metod terapeutycznych...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań magazynu "Forum Logopedy"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI