Jąkanie ma wiele aspektów. Poza zachowaniem zauważanym przez otoczenie w postaci powtórzeń, prolongacji, bloków i napięć w ciele, zawiera jeszcze komponent afektywny i poznawczy. W jaki sposób wykorzystać elementy Terapii Krótkoterminowej Skoncentrowanej na Rozwiązaniu i Terapii Poznawczo-Behawioralnej w uczeniu strategii zapobiegających nawrotom trudności mówienia?
Autor: Barbara Jeziorczak
Psycholog, logopeda, pracownik Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej nr 1 w Katowicach, jest też związana zawodowo z Centrum Logopedycznym w Katowicach. Specjalizuje się w terapii jąkania, wykorzystując wiedzę uzyskaną na szkoleniach logopedycznych i psychologicznych, aktualnie w trakcie Certyfikowanego Kursu Psychoterapii prowadzonego przez Katowicki Instytutu Psychoterapii. Autorka i współautorka licznych artykułów na temat jąkania, a także publikacji: DJ – Diagnoza jąkania dla dzieci w wieku przedszkolnym i Czy moje dziecko się jąka? Przewodnik dla rodziców małych dzieci, które mają problem z płynnym mówieniem (współautorka K. Węsierska).
Terapeuci świadomi uwarunkowań efektywności swoich działań uwzględniają konieczność współpracy z rodzicami swoich małych pacjentów. Nawiązanie dobrej relacji z opiekunami to jeden z istotnych czynników powodzenia terapii. Warunkiem nawiązania i utrzymania sojuszu terapeutycznego jest postrzeganie rodziców jako osób posiadających zasoby do udzielania dzieciom pomocy.