Badanie odruchów pierwotnych przeprowadza się rutynowo u noworodków, najczęściej zajmują się tym pediatrzy i neurolodzy. W późniejszym wieku raczej nie monitoruje się procesu integracji odruchów, oprócz sytuacji, kiedy występują podejrzenia problemów neurologicznych. W przypadku starszych dzieci ocena integracji odruchów będzie się opierała na poszukiwaniu oznak nieprawidłowo przetrwałych odruchów prymitywnych lub niewłaściwie zintegrowanych odruchów posturalnych.
Dział: Metody terapii logopedycznej
Na czym polega responsywny styl interakcji i dlaczego jest ważny w terapii dzieci ze spektrum autyzmu? W podejmowaniu działań terapeutycznych wobec dzieci ze spektrum autyzmu istnieje tendencja do realizowania ściśle opisanego programu według określonych procedur. Czy dziecko, które bierze udział w terapii, powinno z założenia odpowiednio się zachowywać i wykonywać polecenia terapeuty.
W ostatnich latach obserwujemy wzrost liczby dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD). Do specjalistów trafia coraz więcej dzieci z charakterystycznymi dla ASD problemami; u większości z nich diagnozuje się również niedojrzałość neuromotoryczną. Dziecko otrzymuje wówczas wsparcie w formie terapii logopedycznej lub neurobiologicznej oraz zalecenia do codziennego wykonywania zestawu kilkuminutowych ćwiczeń neuroruchowych. W przypadku dzieci z ASD widzimy znaczną poprawę funkcjonowania po podjęciu rocznego cyklu ćwiczeń metodą INPP.
Rola języka w rozwoju poznawczym dziecka jest ogromna, natomiast bywa niedoceniana, zwłaszcza gdy w sytuacji wczesnych zaburzeń rozwoju rodzice i specjaliści kładą duży nacisk na postępowanie terapeutyczne wyłącznie w zakresie funkcji motorycznych oraz leczenia medycznego, ignorując funkcje językowe (mowę). Rozwój motoryki stanowi fundament dla rozwoju poznawczego dziecka, należy jednak mieć świadomość, że jest nim również język.
Jednym z podstawowych objawów obserwowanych u dzieci ze spektrum autyzmu jest zaburzenie komunikacji, zarówno werbalnej, jak i pozawerbalnej. Wśród dzieci z autyzmem dużą grupę stanowią te, u których nie uruchamia się naturalne odbieranie, rejestrowanie i odwzorowanie dźwięków mowy. Usłyszenie przez dziecko własnych realizacji artykulacyjnych daje możliwość ich wielokrotnego wypowiadania oraz znacząco poprawia rozumienie wypowiedzi językowych innych osób.
Każde dziecko ma prawo do komunikowania się z otoczeniem. Wbrew powszechnie panującym opiniom, również osoby z ASD mają potrzebę porozumiewania się z innymi. Ich trudności komunikacyjne nie wynikają bowiem z braku chęci i motywacji, lecz z nieznajomości reguł i zasad rządzących użyciem języka.
Na czym polegają zaburzenia neurologicznych aspektów przetwarzania słuchowego? Na co zwracać uwagę diagnozując? Jakie są profile zaburzeń, które warunkują dalszą terapię?
Niezmiernie duże znaczenie w pracy diagnostycznej, klinicznej oraz terapeutycznej mają obserwacje i badania przeprowadzone blisko 70 lat temu przez francuskiego otolaryngologa Alfreda Tomatisa. Efektem jego pracy była próba kompleksowego wyjaśnienia funkcjonowania człowieka ze zwróceniem szczególnej uwagi na system słuchowy.
Jak wygląda zaburzenie natury sensorycznej u dzieci z niepełnosprawnościami? Za pomocą jakich metod integracji sensorycznej należy z nimi pracować, aby je zaktywizować i skupić się na ich doznaniach wielozmysłowych?
Co dzieje się z nabywaniem mowy i umiejętności posługiwania się językiem u dzieci, których rozwój wykazuje deficyty? Jakie metody pracy ułatwiają im bądź zastępują mowę? Autorka przekonuje, że terapia metodami komunikacji alternatywnej i wspomagającej w połączeniu z klasyczną terapią logopedyczną wspiera rozwój mowy dzieci z dysfunkcjami.
W pracy z dzieckiem z rozszczepem podniebienia, niezależnie od tego, na jakim etapie naprawy warunków anatomicznych znajduje się ono, należy stosować ćwiczenia oddechowe. Warto pamiętać, aby trening oddechowy, podobnie jak cała terapia logopedyczna, prowadzony był na miarę aktualnych możliwości pacjenta i przez szereg lat. Dzięki pracy nad prawidłowym oddychaniem jest szansa na ukształtowanie się dobrej fonacji i artykulacji.
Jakie są możliwości zastosowania logorytmiki w terapii dzieci z rozszczepem podniebienia? Metodę tę należy popularyzować w tym kontekście terapeutycznym, ponieważ jest metodą oddziałującą wielopłaszczyznowo na słuch i sprawność motoryczną pacjenta, a jest to zakres bardzo potrzebny w trakcie pracy z dziećmi rozszczepowymi.