Rozwój mowy dzieci dwujęzycznych przebiega tak samo jak u dzieci jednojęzycznych, ale kształtowanie się dwóch języków może się różnić zależnie od ich struktury. Jak ustalić, co jest typowe dla rozwoju, a co należy uznać za zaburzenie wymagające terapii?
Autor: Marzena Błasiak-Tytuła
Adiunkt w Katedrze Logopedii i Zaburzeń Rozwoju Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, językoznawca, neurologopeda i terapeuta wczesnej interwencji logopedycznej i terapeutycznej, lektor języka polskiego jako obcego, przewodnicząca Małopolskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Logopedycznego. Pracuje z dziećmi z zaburzeniami komunikacji językowej. W badaniach naukowych koncentruje się na diagnozie i terapii dzieci dwu- i wielojęzycznych. Badania dotyczące rozwoju poznawczego, w tym rozwoju systemów językowych dzieci bilingwalnych, prowadzi w Wielkiej Brytanii oraz w Polsce.
Liczne kontakty językowo-kulturowe, związane przede wszystkim z globalizacją i ruchami migracyjnymi, powodują, że współcześnie wzrasta odsetek dzieci wychowujących się w środowisku dwujęzycznym (lub wielojęzycznym). Wśród dzieci dwujęzycznych (tak jak wśród jednojęzycznych) są takie, które mają zaburzenia rozwoju i wymagają jak najszybszych oddziaływań terapeutycznych.
Rola języka w rozwoju poznawczym dziecka jest ogromna, natomiast bywa niedoceniana, zwłaszcza gdy w sytuacji wczesnych zaburzeń rozwoju rodzice i specjaliści kładą duży nacisk na postępowanie terapeutyczne wyłącznie w zakresie funkcji motorycznych oraz leczenia medycznego, ignorując funkcje językowe (mowę). Rozwój motoryki stanowi fundament dla rozwoju poznawczego dziecka, należy jednak mieć świadomość, że jest nim również język.