Technika programowania języka w terapii dziecka ze spektrum autyzmu

Zapraszamy również do przeczytania innego artykułu: Rodzaje błędów językowych
Język pozwala jednostce konceptualizować świat oraz współdziałać w grupie społecznej. „Opanowanie użycia symboli językowych prowadzi do rozwinięcia zupełnie nowej formy reprezentacji poznawczej, która zmienia sposób, w jaki dziecko postrzega świat” (Tomasello 2002). A zatem język pozwala nam wykraczać poza doświadczenia percepcyjne i proprioceptywne oraz umożliwia zdobywać wiedzę o świecie, i dzielenie się nią z innym człowiekiem (Cieszyńska 2011). Jego prawidłowe kształtowanie się zależy od czynników neurobiologicznych oraz środowiskowych.

Powstaje on na bazie funkcji poznawczych i fizycznych, kształtując ich dalszy rozwój.

Jednym z głównych objawów zaburzeń ze spektrum autyzmu jest zaburzony proces kształtowania się systemu językowego. A zatem nadrzędnym celem terapii logopedycznej powinno być ukształtowanie w umyśle dziecka języka, koniecznego do rozumienia i opisywania siebie oraz świata (Cieszyńska-Rożek 2013). Gdy dziecko nie komunikuje się językowo, ważne są systemowe oddziaływania, możliwe do wdrożenia dzięki technice programowania języka. Budowanie wzorców językowych według strategii programowania języka polega na wprowadzaniu wybranych struktur językowych w ustalonej kolejności, uwzględniającej:

• linearność i sekwencyjność narastania informacji językowych,
• hierarchię zjawisk gramatycznych, 
• indywidualne warunki życia dziecka i jego doświadczenie. 

Najważniejsze, by wiedzieć, jaki jest poziom umiejętności językowych dziecka, i rozpocząć pracę, sięgając po odpowiednie ćwiczenia. Budując wzorce językowe, należy uwzględnić wiek dziecka, a zatem to, w jaki sposób doświadcza ono świata. Zadaniem terapeuty jest kreowanie takich sytuacji i wzorców językowych, które pasują do doświadczeń życiowych dziecka. Podczas budowania w umyśle jednostki języka istotn...