Mimo że głównym celem stymulacji jest kształtowanie umiejętności w zakresie spostrzegania wzrokowego, konieczne jest także prezentowanie dziecku bodźców dopływających z różnych modalności, bo to one mają wpływ na efekt i tempo uczenia się. Ćwiczenia te mają na celu przygotowanie do zdobywania przestrzeni i kształtowania się komunikacji.
Autor: Zdzisława Orłowska-Popek
Adiunkt krakowskiego Uniwersytetu Pedagogicznego, filolog polski, logopeda. Prowadzi terapię dzieci z różnorodnymi zaburzeniami komunikacji językowej: z alalią, afazją dziecięcą, autystycznych, z zespołem Aspergera, niesłyszących i dyslektycznych. Jest autorką wielu artykułów opisujących budowanie systemu językowego w umysłach dzieci z dysfunkcjami rozwojowymi, trudności językowe głównie dzieci niesłyszących, monografii: „Emocje w wypowiedziach uczniów niesłyszących” (2011), „Programowanie języka w terapii logopedycznej (na przykładzie rozwoju języka dzieci niesłyszących)” (2017).
Rola języka w rozwoju poznawczym dziecka jest ogromna, natomiast bywa niedoceniana, zwłaszcza gdy w sytuacji wczesnych zaburzeń rozwoju rodzice i specjaliści kładą duży nacisk na postępowanie terapeutyczne wyłącznie w zakresie funkcji motorycznych oraz leczenia medycznego, ignorując funkcje językowe (mowę). Rozwój motoryki stanowi fundament dla rozwoju poznawczego dziecka, należy jednak mieć świadomość, że jest nim również język.