Stymulacja funkcji wzrokowych od pierwszych miesięcy życia

Pierwsze doświadczenia wzrokowe

Prawidłowy rozwój analizatora wzroku – który gwarantuje odpowiedni poziom umiejętności spostrzegania jasności, barwy, kształtu, wyodrębniania elementów z tła, oceny odległości – jest warunkiem prawidłowego rozwoju funkcji poznawczych małego dziecka. Nie jest to jednak izolowany proces. Ogromne znaczenie dla jego kształtowania mają doświadczenia, które płyną z różnych zmysłów. Szczególnie istotne są pierwsze miesiące życia dziecka, kiedy to następuje intensywne przygotowywanie się do rozumienia komunikatów niewerbalnych, a następnie werbalnych. Prymarną umiejętnością, która gwarantuje następowanie kolejnych, jest skupianie wzroku na twarzy i wyodrębnianie na niej oczu, ust oraz zainteresowanie ich ruchem, reagowanie na mimikę, a także śledzenie poruszających się obrazów. „Informacje docierające do siatkówki są natychmiast przekazywane nerwem wzrokowym do mózgu. Interesujące jest to, że każde oko widzi poszczególne przedmioty inaczej, jednak w dzieciństwie mózg człowieka uczy się je składać w jeden obraz. To mózg właściwie odczytuje wrażenia wzrokowe dochodzące do człowieka ze świata zewnętrznego. Nie wystarczy bowiem, by oko zarejestrowało obraz: mózg noworodka musi go jeszcze zinterpretować, a tego uczy się przez wiele miesięcy. W porównaniu z innymi zmysłami, zmysł wzroku w chwili narodzin dziecka jest jeszcze słabo rozwinięty i wymaga kilkumiesięcznego treningu, aby widzieć tak jak dorosły” (Orłowska-Popek, w druku). Krystyna Rymarczyk podkreśla, że „[…] neuronalne połączenia są wzmacniane i przekształcane w ramach układów funkcjonalnych dzięki różnym sytuacjom bodźcowym, czyli doświadczeniom. Badania wskazują, że to, czego doświadcza dana jednostka, wpływa na jej indywidualną zdolność uczenia się, a także moduluje neuronalne połączenia” (Rymarczyk 2014, s. 86).

Prezentowanie przedmiotów

Niemowlę lepiej widzi to, co znajduje si...