Tematem przewodnim lipcowego wydania „Forum Logopedy” jest wielojęzyczność. O tym zjawisku Małgorzata Konczanin rozmawia z Anetą Nott-Bower, logopedą i ekspertem ds. dwujęzyczności w wywiadzie miesiąca zatytułowanym „Czy dwujęzyczność to dar?”. Interesujące jest również „Studium przypadku dziecka 5-letniego wychowującego się w rodzinie wielojęzycznej”. Doktor Ewa Jeżewska-Krasnodębska, logopeda, pedagog specjalny i neuroterapeuta Biofeedback opisuje w nim jak kształtuje się rozwój mowy dziecka wychowującego się w rodzinie wielojęzycznej oraz wskazuje, jaka terapia logopedyczna okaże się w jego przypadku skuteczna.
W artykule pt. „Dwujęzyczność a rozwój mowy dziecka” doktor Karina Szafrańska podkreśla, że bilingwalizm można rozpatrywać w aspekcie lingwistycznym, społecznym, kulturowym, psychologicznym czy pedagogicznym; stąd bierze się wiele definicji tego zjawiska. Autorka przyjmuje jednak, że „dwujęzyczność jest to umiejętność swobodnego operowania dwoma językami oraz przechodzenia z jednego języka na inny w zależności od sytuacji komunikacyjnej”. W rubryce „Temat numeru” Karina Szafrańska opisuje znane w literaturze formy bilingwalizmu oraz wyjaśnia, w jaki sposób wpływają one na rozwój mowy dziecka.
Informacji na temat wielojęzyczności u dzieci wychowujących się we Francji dostarcza artykuł pt. „Dzień dobry czy bonjour?” Justyna Reneteau, neurologopeda i doktorantka na Uniwersytecie Paris 8 przybliża czytelnikom jak wygląda tamtejsza terapia logopedyczna. Autorka podkreśla, że wielojęzyczność niesie ze sobą zarówno szanse, jak i wyzwania, którym sprostać muszą nie tylko dzieci żyjące w multikulturowym kraju, ale także ich rodzice i pedagodzy.
W terapii logopedycznej pomocne narzędzie stanowią techniki szybkiego uczenia się, dzięki którym młody pacjent kształci się polisensorycznie. Jak wzbogacić słownictwo dziecka metodą Mind Mapping i metodą techniki słów zastępczych? Na to pytanie odpowiada Alicja Pałac-Nożewska, psycholog zajmujący się problematyką zaburzeń emocjonalnych u dzieci. Autorka podkreśla, że angażowanie kilku zmysłów i kanałów percepcji, przy jednoczesnym twórczym podejściu do pracy z młodym pacjentem, może być zabawną formą wspomagania rozwoju mowy dziecka.