W majowym wydaniu czasopisma publikujemy artykuły dotyczące szerokiego spektrum oddziaływań logopedii. O wieloaspektowości logopedii traktuje wywiad z doktorem Krzysztofem Szamburskim, uznanym logopedą i psychologiem. W rozmowie z dr Kariną Szafrańską ekspert stwierdza, że dyplomowany logopeda powinien umieć zdiagnozować każde zaburzenie mowy i udzielić pomocy każdemu potrzebującemu – zarówno dziecku, jak i osobie dorosłej.

W rubryce „Temat numeru” Alicja Pałac-Nożewska i Łukasz Kowalczyk piszą o nadwrażliwości emocjonalnej u dzieci jąkających się. Eksperci dzielą się wiedzą dotyczącą czynników wywołujących te powszechne zaburzenia mowy. Na łamach niniejszego pisma odpowiadamy na pytanie czym jest metoda storyline i opisujemy, jak to innowacyjne podejście do aktywnego uczenia się może wpłynąć na skuteczność terapii logopedycznej. Uwadze czytelników polecamy też artykuły poruszające problematykę rozwoju słuchu fonemowego u dzieci. Osobne miejsce w naszym czasopiśmie zajmuje ważny temat jakim jest opóźniony rozwój mowy na tle rzadkiej choroby genetycznej Pelizaeusa Merzbachera.

Na szczególną uwagę zasługuje artykuł pt. „Profilaktyka logopedyczna trzylatków w przedszkolu – szansa czy utrapienie?” autorstwa Anny Kuskowskiej, logopedy, filologa klasycznego i lektora języka angielskiego edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Ekspertka opisuje w nim ideę, jaka przyświecała powstaniu programu logopedycznego dla dzieci 3-letnich pt. „Pompon w Krainie Głosek”. Anna Kuskowska podkreśla, że profilaktyka logopedyczna w przedszkolu stanie się obopólną szansą jedynie wówczas, gdy w proces terapeutyczny zaangażuje się w równym stopniu podopieczny, rodzic, jak i logopeda.

Niesamoistnie opóźniony rozwój mowy u dziecka – choroba Pelizaeusa Merzbachera

Artykuł „Dziecko z niesamoistnie opóźnionym rozwojem mowy na tle rzadkiej choroby genetycznej Pelizaeusa  Merzbachera” autorstwa Aleksandry Listwoń, filologa polskiego, logopedy i neurologopedy klinicznego, porusza niezwykle ważny temat jakim diagnoza, terapia i leczenie farmakologiczne jednostek chorobowych występujących w populacji u 1 na 2000 osób lub rzadziej. Choroba Pelizaeusa Merzbachera to postępująca wada genetyczna, której objawy i nasilenie są zależne od fenotypu. Do głównych symptomów należy: opóźnienie psychoruchowe, oczopląs, obniżone napięcie mięśniowe, spastyczność i niepełnosprawność intelektualna różnego stopnia.

Jak rozwija się słuch fonemowy?

W rubryce „Z praktyki logopedy” doktor Joanna Gruba pisze o podstawowym procesie wpływającym na umiejętność czytania i pisania. „Dzięki prawidłowo rozwiniętemu słuchowi fizycznemu może
rozwinąć się słuch fonemowy, który prowadzi do opanowania przez dziecko mowy” – wyjaśnia ekspertka. Joanna Gruba dzieli się też wiedzą na temat zaburzeń percepcji słuchowej i narzędzi służących do badania słuchu fonemowego.

Nadwrażliwość emocjonalna – czynnik wyzwalający jąkanie

Autorzy artykułu pt. „Nadwrażliwość emocjonalna u dzieci jąkających się” podkreślają, że terapia logopedyczna młodego pacjenta powinna być prowadzona w ścisłej współpracy z rodzicami, zwłaszcza w przypadku zaburzenia mowy, jakim jest jąkanie. Nie jest to trudność o podłożu wyłącznie logopedycznym. „Nadwrażliwość emocjonalna stanowi czynnik predysponujący do wystąpienia niepłynności mówienia” – piszą eksperci. Do takich czynników zalicza się też m.in. predyspozycje dziedziczne i wrodzone, nieprawidłowości rozwoju w okresie niemowlęcym oraz opóźniony rozwój mowy. Alicja Pałac-Nożewska i Łukasz Kowalczyk podkreślają, że wnikliwa diagnoza psychologiczna i logopedyczna oraz rozpoznanie potrzeb dziecka i jego rodziny warunkują skuteczność terapii.

Metoda storyline w pracy logopedy

Na czym polega metoda storyline i jakiemu pacjentowi jest dedykowana? Na te pytania odpowiada artykuł pt. „Co ty opowiadasz? Czyli o metodzie storyline w pracy logopedy”.  Agata Kalina, nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej, terapeuta, logopeda i surdopedagog w swoim tekście przekonuje,  że terapia logopedyczna wykorzystująca metody aktywizujące pozwala dziecku skoncentrować się na stawianym przed nim zadaniu, nie zaś na trudnościach, jakich doświadcza w przedszkolu lub w szkole. „Ma to szczególny aspekt pomocy psychicznej i wspierania poczucia własnej wartości dziecka” – dodaje ekspertka.