Zastosowanie Makatonu w terapii dziecka niewerbalnego z mózgowym porażeniem dziecięcym

Informacje pozyskane na podstawie: wywiadu z matką i orzeczenia o niepełnosprawności z roku 2013, znajdującego się w dokumentacji szkolnej.

AGATA:

• lat 8,
• mózgowe porażenie dziecięce,
• upośledzenie w stopniu umiarkowanym,
• znaczne opóźnienie rozwoju mowy czynnej i biernej o charakterze afazji; kontakt werbalny utrudniony o charakterze alalii; nie komunikuje się werbalnie; wydaje dźwięki w momentach ekspresji emocjonalnej, wokalizuje,
• przebieg ciąży – zakażenie wirusowe; uszkodzenie CUN – wewnątrzmaciczne,
• poród – siłami natury,
• środowisko rodzinne – matka samotnie wychowująca dziecko; niski status społeczny rodziny,
• dziecko objęte terapią psychologiczno-pedagogiczną od roku 2011,
• dziewczynka uczęszcza do szkoły, uczy się w klasie specjalnej o charakterze terapeutycznym.

OCENA POZIOMU FUNKCJONOWANIA POZNAWCZEGO DZIECKA

Czynności operacyjno-poznawcze:     
Uwaga – dominuje uwaga mimowolna; dziecko wymaga ciągłej kontroli i zainteresowania; stosuje autostymulację przy pomocy pisków, wokalizacji; koncentruje się przede wszystkim na przedmiotach służących zaspokajaniu potrzeb.
Funkcje percepcyjne:
Słuch – duża nadwrażliwość słuchowa i wzmożony odruch orientacyjny na bodźce słuchowe.
Wzrok – nawiązuje kontakt wzrokowy, zasadniczo na krótko, choć bywają momenty dłuższego skupiania wzroku na bodźcu.
Sprawność receptorów – wzroku i słuchu sprzyja dobrej percepcji bodźców wizualnych i audialnych wykorzystywanych w terapii.
Dotyk – dziewczynka bardzo lubi zabawy rozbudzające różne kanały sensoryczne, zwłaszcza dotyk.

Motoryka:
Motoryka duża – dziecko sprawne w zakresie motoryki dużej. Z czynności ruchowych lubi taniec i bieganie.
Motoryka mała – sprawność manualna obu rąk lekko obniżona; dziewczynka potrafi wskazywać palcem, chwytać przedmioty, jednak czyni to niezgrabnie; podejmuje próby manipulacyjne; wykonuje zabawy paluszkowe; dzięki terapii ręki podnosi poziom sprawności obu rąk.
Propriocepcja – hipotonia mięśniowa, zakłócenia czucia położenia ciała i prawidłowej rejestracji ruchu, zaburzenia kontroli postawy i orientacji przestrzennej.

Procesy emocjonalno-motywacyjne:
Przywiązanie do osób bliskich; dziewczynka rozpoznaje najbliższych; lubi towarzystwo dzieci, uśmiecha się w kontakcie z nimi, zachęcona, włącza się do wspólnych zabaw; próbuje inicjować kontakty społeczne, jednak wymaga zachęty i wspomagania do działania; wykazuje przywiązanie do osób i rzeczy. Emocje komunikuje za pomocą wokalizacji – krzyku, płaczu.

Rozwój społeczny:
Samoobsługa – dziecko wymaga pomocy ze strony innych osób; nie sygnalizuje potrzeb fizjologicznych; z pomocą nabiera pokarm na łyżkę, widelec.

Dziewczynka porusza się w tylko towarzystwie osoby dorosłej.

Dziecko rozumie proste sytuacje; poprzez swoje zachowanie komunikuje, że rozumie kontekst sytuacyjny, potrafi wpisać się swoim zachowaniem adekwatnie do sytuacji, np. pokiwa, uśmiechnie się, potakuje.

System motywacji:
Zaburzony aspekt motywacyjny: motyw społeczny – dziewczynka ma tendencję do postępowania wyłącznie zgodnie z własnym motywem; występują wahania motywacji; poziom wykonania zadania jest niezale...