Mutyzm wybiórczy jest ciągle mało znanym zaburzeniem. Rodzice szukający pomocy czują się bezradni i zagubieni. Nie zawsze też specjaliści (psycholodzy, pedagodzy, logopedzi czy nauczyciele) są odpowiednio przygotowani do pracy z rodzinami dotkniętymi mutyzmem wybiórczym. Warto przyswoić i uporządkować wiedzę na ten temat. Co o mutyzmie wybiórczym mówi współczesna psychologia? Jak wygląda terapia mutyzmu w Polsce i na świecie?
Autor: Barbara Ołdakowska-Żyłka
Pedagog, trenerka Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Posiada 30-letnie doświadczenie w pracy zawodowej. Jest założycielką i prezesem Fundacji na rzecz osób dotkniętych mutyzmem wybiorczym i ich rodzin „Mówię" oraz pierwszej w Polsce Poradni Terapii Mutyzmu (www.mutyzmwybiorczy.pl). W myśl swojej autorskiej metody prowadzi terapię dzieci i rodzin. Swoją działalność edukacyjną realizuje poprzez szkolenia i konsultacje adresowane do rodziców i specjalistów. Autorka artykułów na temat mutyzmu wybiorczego.
Rozmowa z Joanną, matką trzynastoletniego Krzysztofa, u którego w wieku 6 lat zdiagnozowano mutyzm wybiórczy. Obecnie, po trzech latach terapii, jej syn mówi. Joanna prowadzi na Facebooku grupę wsparcia dla rodziców dzieci z mutyzmem wybiórczym: „Mutyzm Wybiórczy – Grupa Wsparcia”.
W procesie terapeutycznym dziecka, które czasem nie mówi, ważne są jasny podział ról i przestrzeganie go, a zarazem współpraca między rodzicami, terapeutą i przedszkolem/szkołą.
Choć mutyzm wybiórczy figuruje w Klasyfikacji Zaburzeń Psychicznych DSM-IV już od 1994 roku, to wciąż jest to mało znane zaburzenie. Szacuje się, że 7 dzieci na 1000 jest w stanie mówić jedynie w niektórych okolicznościach. Są to dzieci, które cierpią w milczeniu. Często ich trudności pozostają niezauważone, co uniemożliwia przeprowadzenie diagnozy i zapewnienie im odpowiedniej pomocy. Dlatego edukacja na temat tego zaburzenia jest niezwykle ważna.