W dzisiejszych czasach żyjemy w nieustannym pędzie. Mamy nadmiar obowiązków i bodźców, przez co często zapominamy o najważniejszym – naszym zdrowiu psychicznym. Zapominamy o tym, jak bardzo nasza głowa potrzebuje odpoczynku, troski i uwagi. Często ignorujemy bezsenność, przewlekły stres i rozdrażnienie. Sprawdź, jak dbać o zdrowie psychiczne w dobie ciągłego pośpiechu.
Dział: Współpraca ze specjalistą
Astma i alergia to schorzenia, które dotykają coraz większą liczbę osób w różnym wieku. Zarówno u dzieci, jak i dorosłych, objawy mogą znacząco wpływać na codzienny komfort życia, ograniczając aktywność fizyczną, sen czy zdolność koncentracji. Jednym z kluczowych narzędzi wspierających złagodzenie tych dolegliwości są inhalatory. Wybór odpowiedniego urządzenia może mieć ogromne znaczenie dla skuteczności prowadzonej terapii oraz jakości życia osób z astmą lub alergią. W poniższym artykule znajdziesz praktyczne wskazówki, na co zwrócić uwagę, aby dobrać inhalator idealnie dopasowany do indywidualnych potrzeb.
Wśród profesji zajmujących się opieką nad noworodkiem i niemowlęciem znajdują się zarówno zawody stricte medyczne, jak i specjaliści oraz terapeuci innych profesji okołomedycznych. Każdy z tych specjalistów patrzy na dziecko przez pryzmat własnej wiedzy i doświadczeń, nie jest to jednak przeszkoda – to właśnie to wielospecjalistyczne spojrzenie może być dużym bogactwem w procesie opieki nad najmłodszym pacjentem. Chcąc jednak zachować jak najwyższe standardy takiej opieki, należy zadbać o to, by miała ona charakter interdyscyplinarny. Najkorzystniejszym podejściem jest spojrzenie na pacjenta z różnych perspektyw, gdyż pozwala ono zaopiekować się nim w sposób holistyczny, biorąc pod uwagę jego potrzeby z różnych sfer. Również paleta ewentualnych możliwości terapeutycznych jest w takiej sytuacji większa.
Współpraca logopedy i fizjoterapeuty w ramach multidyscyplinarnego leczenia pacjenta ortognatycznego
Fizjoterapia stomatologiczna to dział fizjoterapii zajmujący się leczeniem pacjentów z bólem twarzy głowy oraz szyi, w tym z zaburzeniami w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego, takimi jak trzaski stawowe, blokowanie czy ograniczenie ruchomości stawu skroniowo-żuchwowego (tzw. szczękościsk). Drugim obszarem oddziaływania fizjoterapii stomatologicznej jest wspomaganie leczenia bruksizmu, czyli zaciskania czy zgrzytania zębami, oraz jego konsekwencji, m.in. bólu twarzy. Trzecim obszarem jest fizjoterapia stomatologiczna okołooperacyjna okolicy głowy i szyi, ze szczególnym uwzględnieniem fizjoterapii przed operacjami ortognatycznymi (chirurgii twarzowo-szczękowej) i po nich, a także w urazach, np. złamaniach kości twarzy. W poniższym artykule zajmiemy się trzecim obszarem, jakim jest fizjoterapia w chirurgii twarzowo-szczękowej, omawiając jej etapy, cele oraz najczęstsze powikłania pooperacyjne.
Podejście interdyscyplinarne jest zawsze korzystne dla pacjenta. Współpraca między specjalistami może przyśpieszyć diagnozę, polepszyć obieg informacji i ułatwić pacjentowi proces terapeutyczny przez wyeliminowanie wykluczających się nawzajem zaleceń. Jako dietetyk dziecięcy wcale nierzadko sugeruję pacjentom wizytę u logopedy. Najczęściej są to pacjenci z wybiórczością pokarmową i trudnościami z rozszerzaniem diety. Pacjenci ci często wykazują oznaki problemów logopedycznych, których zaopiekowanie ułatwia dietoterapię.
W pracy logopedycznej coraz częściej na pacjenta patrzy się holistycznie, czyli stosując całościowe podejście do zaburzeń, które stanowią problem danej osoby. Tę całościowość w oglądzie zjawisk logopedycznych i w podejmowanych wobec pacjentów działaniach omawiało wielu autorów opracowań metodycznych. Jej głównym celem jest optymalizacja procesu terapii. W holistycznej diagnozie i terapii zwraca się uwagę na doskonalenie wszystkich etapów działań szczegółowych. Holistyczność można realizować w połączeniu wczesnego wykrywania problemu z precyzyjnym opisem różnych objawów występujących u pacjenta oraz z systematycznością i kompleksowością oddziaływań terapeutycznych (Błachnio 2001).
Plagiocefalia to coraz częściej pojawiający się problem u noworodków i niemowlaków. Zwiększenie częstości występowania tego stanu sprawia, że również w praktyce logopedy można natknąć się na małych pacjentów z deformacjami czaszki. Ze względu na fakt, że nieleczona plagiocefalia niesie za sobą potencjalnie poważne problemy rozwojowe w przyszłości, ważne jest, by logopedzi potrafili rozpoznać plagiocefalię i wiedzieli, jak pokierować rodziny pacjentów, żeby mogły otrzymać adekwatne leczenie.
Logopeda i terapeuta zajęciowy - wspólne działania na rzecz poprawy zdrowia i jakości życia pacjenta
Podejście multidyscyplinarne jest jednym z najbardziej wartościowych, ponieważ działania specjalistów podejmowane są wokół wspólnego celu, jakim jest zdrowie i dobrostan pacjenta. Wzajemna komunikacja, wiedza na temat specyfiki prowadzonych działań terapeutycznych oraz łączenie sił pozwalają na szybsze osiągnięcie rezultatów w pracy z odbiorcą usług. Niestety, częstym obszarem nieporozumień jest nieznajomość roli i zadań poszczególnych specjalistów. Dlatego tak ważne jest pokazywanie specyfiki pracy właściwej dla poszczególnych zawodów, możliwości pracy z pacjentem, a także podkreślanie, że wiedza każdej z osób pracujących w zespołach jest z jednej strony unikatowa, z drugiej zaś – jest i powinna być wykorzystywana w ramach wspólnego celu: leczenia i wspierania pacjenta oraz jego rodziny. Od osób wykonujących poszczególne zawody wymaga to otwartości, gotowości do dzielenia się wiedzą i przyjęcia perspektywy, że różnorodność stanowi wartość współpracy.
Zrozumienie zachowania dziecka i nowa perspektywa patrzenia na „trudne zachowania” może pomóc logopedzie zupełnie inaczej spojrzeć na gotowość dziecka do terapii. Okazuje się bowiem, że u podstaw wielu nieakceptowalnych zachowań nie leży celowa zła wola, złośliwość dziecka czy jego kaprys, ale są one reakcją organizmu na stres. Jakie ma to znaczenia dla terapeuty? Olbrzymie. Bo widząc problemowe zachowanie dziecka – bieganie po gabinecie, ciągłe wstawanie z miejsca, fiksowanie się na jakiejś zabawce lub czynności, uciekanie od zadania, brak koncentracji na zadaniu, niesłuchanie, niepatrzenie na terapeutę – nie zastanawiamy się już, jak to przerwać, jak to zmienić, ale raczej – co nam to zachowanie mówi o dziecku. Odpowiedź na to pytanie dostarczy nam wskazówek, jak dalej postępować.
Logopedia jest dziedziną interdyscyplinarną, czyli korzysta z wielu dyscyplin, takich jak medycyna, psychologia, pedagogika czy językoznawstwo. Osoba pracująca w zawodzie logopedy w pewnym momencie swojej kariery decyduje się na konkretny kierunek, w którym będzie się rozwijać. Ścieżka rozwoju każdego specjalisty jest inna. Część logopedów pracuje w przedszkolach, część w poradniach, inni w szpitalach czy prywatnych gabinetach. W każdym z tych miejsc zdobywają doświadczenie w obszarze różnych trudności. Niezależnie jednak od grupy pacjentów, z którymi dany logopeda pracuje, rodzaju dysfunkcji czy przedziału wiekowego, nie jest i nie powinien czuć się samowystarczalny. Potrzebuje wsparcia innych specjalistów w celu postawienia prawidłowej diagnozy i odpowiedniego prowadzenia terapii. W artykule skupię się na współpracy z laryngologiem i przedstawię przypadki, w których warto skierować dziecko do laryngologa, szczególnie w aspekcie badań słuchu. Wskażę także badania audiologiczne, na które warto zwrócić szczególną uwagę.
Edukacja szyta na miarę to w dzisiejszej rzeczywistości nie tylko atrakcyjna alternatywa, ale także niezbędny warunek skutecznego nauczania. Rośnie liczba dzieci z szeroko rozumianymi wyzwaniami rozwojowymi, a wśród nich szczególną grupę stanowią uczniowie z różnego rodzaju zaburzeniami mowy – od wad artykulacyjnych po głębokie zaburzenia funkcji językowych i komunikacyjnych: Kasia mówi niezrozumiale, Franek ma trudności z rozumieniem poleceń, Tomek się jąka, Marysia ma wady wymowy, Janek nie mówił do czwartego roku życia, Lena ma orzeczenie o afazji dziecięcej, Piotrek ma wszczepiony implant ślimakowy, a Ania korzysta z urządzenia wspomagającego komunikację. Stając przed tak zróżnicowanym zespołem klasowym, nauczyciel już wie, że tzw. gotowce może odłożyć na półkę. Okazuje się bowiem, że w wypadku dzieci z nieprawidłowościami rozwojowymi standardowe sposoby pracy okazują się w najlepszym razie niewystarczające, a w najgorszym – wręcz szkodliwe.
Każdy z nas posiada umiejętności w zakresie komunikacji. Zastanówmy się jednak, w jaki sposób komunikujemy się z innymi. Czy możemy coś zrobić z naszej strony, aby stała się ona lepsza, pełniejsza, sprawiała więcej satysfakcji, szczególnie w okolicznościach, kiedy partnerem komunikacji jest osoba z niepełnosprawnościami sensorycznymi, zwłaszcza osoba głuchoniewidoma?