Dział: Współpraca ze specjalistą

W Polsce udaru mózgu doznaje rocznie ok. 75 tys. osób. U większości pozostawia trwały ślad w postaci niepełnosprawności. Pacjentom po udarze powinien pomagać zespół specjalistów, m.in. neurolog, neuropsycholog, fizjoterapeuta i nierzadko neurologopeda. Jak wygląda rzeczywistość? O ile w szpitalu pacjenci po udarze mają świetną opiekę, o tyle po powrocie do domu zaczynają się ogromne trudności nie tylko samego chorego, ale przede wszystkim jego najbliższych…

W literaturze fachowej często przywołuje się fakt, iż osoby jąkające nie zacinają się, śpiewając. Liczne obserwacje osób z zaburzeniami mowy pozwalają potwierdzić tę zależność.

Istnieje wiele definicji jąkania, jednak patomechanizm tego zaburzenia wśród osób zajmujących się tą problematyką nie został jednoznacznie określony. Jąkanie jest jedną z najczęściej występujących wad wymowy.

Problem mutyzmu wybiórczego nie jest jeszcze powszechnie znany. Pracownicy poradni psychologiczno-pedagogicznych różnie podchodzą do tej kwestii, zwłaszcza w pierwszym zetknięciu z cierpiącym na mutyzm dzieckiem. Bardzo ważne jest, aby przyjąć postawę otwartości na nowe wyzwania i przezwyciężyć lęk przed nieznanym. W końcu to my jesteśmy specjalistami, a rodzice i dzieci mają prawo oczekiwać od nas pomocy.

Rozpoznanie mutyzmu wybiórczego u młodzieży bywa trudne. Pacjenci w wieku dorastania, poza osobami z ADHD, są zamknięci i nieufni w stosunku do osób dorosłych. Tymczasem bez terapii trudności w funkcjonowaniu pogłębiają się. Jest to duże wyzwanie dla terapeuty. Swoim umiejętnym postępowaniem, szczerością, brakiem presji na mówienie, akceptacją może on zdobyć zaufanie młodego człowieka. A to już przełom.

Rodzic dziecka z mutyzmem wybiórczym doświadcza trudnych sytuacji społecznych, konfrontuje się z własną bezsilnością, współodczuwa niemoc dziecka, jest wystawiany na ocenę otoczenia. Ale również przeżywa radość, doświadcza satysfakcji z drobnych zachowań, na które rodzice dzieci zdrowych nie zwróciliby uwagi. Jak sprawić, by rodzic stał się naszym sprzymierzeńcem w terapii? Wszak jej sukces (lub porażka) zależy w dużym stopniu od stosunku rodzica do podejmowanych przez nas działań.

Język jest wyznacznikiem tożsamości człowieka i ważnym elementem kształtowania się więzi społecznych. Jego wpływ na procesy poznawcze nie pozostawia wątpliwości. Osoby dwujęzyczne i wielojęzyczne cechuje elastyczność umysłu. Dwujęzyczność przyczynia się do wykształcenia zróżnicowanego układu zdolności intelektualnych i wpływa na sposób postrzegania świata – dzięki interakcji języków w umyśle użytkownika, a także dzięki jego doświadczeniom językowym i kulturowym składającym się na kompetencję komunikacyjną.

Każdy logopeda w swojej pracy z dziećmi młodszymi i starszymi poszukuje różnych inspiracji do zajęć, aby czas ćwiczeń logopedycznych był efektywny, ale także ciekawy dla podopiecznych. O ile z większym zaangażowaniem na zajęciach logopedycznych będzie ćwiczyć dziecko często żmudne powtarzanie różnych wyrazów, kiedy terapeuta sięgnie po pomoce, które go zainteresują i rozbawią.

A jak angażować młode pokolenia i rozwijać mowy ojczystą dzieci przebywających za granicą? Promując polską literaturę, kulturę i sztukę. Te trzy składniki budują naszą „małą ojczyznę”. Ułatwiają wszystkim ,którzy przebywają za granicą, naukę języka polskiego.

Jedną z propozycji właśnie na tworzenie ciekawych zajęć logopedycznych, jak i promowania języka polskiego za granicą, jest sięganie do współczesnej literatury dziecięcej, do książek, które cieszą się dużą popularnością wśród odbiorców. Takich jak pozycje Grzegorza Kasdepke.