Udar mózgu… i co dalej?

Relacje z chorym i jego rodziną

Współpraca ze specjalistą Otwarty dostęp
   Tematy poruszane w tym artykule  
  • Rola intensywnej i fachowej rehabilitacji w zmniejszaniu skutków udaru mózgu.
  • Znaczenie „okna terapeutycznego” w procesie rehabilitacji po udarze mózgu.
  • Różnorodność zaburzeń towarzyszących udarom mózgu, w tym afazja, dysfagia i inne.
  • Znaczenie indywidualnego podejścia do pacjenta w doborze ćwiczeń terapeutycznych.
  • Najczęstsze błędy w pracy z osobami po udarze i ich wpływ na proces rehabilitacji.

W Polsce udaru mózgu doznaje rocznie ok. 75 tys. osób. U większości pozostawia trwały ślad w postaci niepełnosprawności. Pacjentom po udarze powinien pomagać zespół specjalistów, m.in. neurolog, neuropsycholog, fizjoterapeuta i nierzadko neurologopeda. Jak wygląda rzeczywistość? O ile w szpitalu pacjenci po udarze mają świetną opiekę, o tyle po powrocie do domu zaczynają się ogromne trudności nie tylko samego chorego, ale przede wszystkim jego najbliższych…

Udar mózgu – czy możliwe jest życie po udarze bez niepełnosprawności?

Według danych zaczerpniętych z Fundacji Udaru Mózgu, w Polsce liczba osób umierających z powodu udaru mózgu należy do najwyższych w Europie, bowiem w pierwszym miesiącu po udarze życie traci 40 proc. chorych po roku aż 60 proc., czyli dwukrotnie więcej niż w Europie Zachodniej i USA. Spośród osób, które przeżyją, aż 70 proc. (więc prawie jedna czwarta więcej niż w innych krajach) zostaje inwalidami i cierpi z powodu różnie objawiającej się niepełnosprawności: niesprawności ruchowej, zaburzeń czucia, interesujących nas szczególnie zaburzeń komunikacji, widzenia czy amnezji. „Jedną z przeszkód utrudniających poprawę sytuacji pacjentów jest przeświadczenie, że udar mózgu jest wyrokiem losu, a jego konsekwencjom jedynie w niewielkim stopniu można przeciwdziałać” – powiedział Adam Siger w Fundacji Udaru Mózgu. „Natomiast większość skutków udaru mózgu może zmniejszyć swoje nasilenie dzięki leczeniu i intensywnej, fachowo prowadzonej rehabilitacji. Bardzo ważna jest współpraca wszystkich środowisk działających na rzecz osób po udarze”. Oprócz neurologów, rehabilitantów i fizjoterapeutów istotnym ogniwem są neurologopedzi.

POLECAMY

Ile się żyje po udarze mózgu?

Zanim neurologopeda zacznie terapię ze swoim pacjentem, musi przeprowadzić bardzo rzetelny wywiad, zapoznać się dokładnie z dokumentacją medyczną i wówczas może postawić pierwsze diagnozy, hipotezy, założenia, przymierzyć się do planu terapii. Takie bynajmniej są założenia, metodologii i wyobrażenia środowiska. Tymczasem rzeczywistość może skutecznie modyfikować plany terapeutyczne specjalistów. Do gabinetu nie wchodzi sam pacjent, lecz także jego rodzina, opiekun, jego emocje, stan psychiczny, bagaż doświadczeń, utracona sprawność i oczekiwania. Z jednej strony wymagany jest pełen profesjonalizm, obiektywny opis sytuacji, z drugiej strony wiadomo, jak często pacjenci skarżą się na brak empatii ze strony osób pracujących w służbie zdrowia. Aspektem, którym powinni zajmować się neurol...

Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.

Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.

Przypisy

    Certyfikowany neurologopeda, mgr filologii polskiej, oligofrenopedagog, wykładowca Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej, członek zarządu Oddziału Kujawsko-Pomorskiego PZL, autorka artykułów internetowych o tematyce logopedycznej. Logopeda z wieloletnim stażem, pracuje szkole i przedszkolu oraz w Centrum Medycznym OLK-MED. Z racji rodzinnych doświadczeń temat dzieci z opóźnionym rozwojem mowy i Zespołem Downa jest jej szczególnie bliski.
    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI