Współpraca z logopedą z perspektywy dietetyka

Cieszę się, że jest to relacja obustronna. Obserwuję, że logopedzi coraz częściej polecają pacjentom wizytę u dietetyka. W artykule przedstawię sugestię działań, aby współpraca ta była najkorzystniejsza dla pacjenta oraz komfortowa dla specjalistów. Opiszę, czym się kierować w wyborze dietetyka, co z perspektywy dietetyka jest ważne, aby współpraca była efektywna, oraz rozprawię się z mitami żywieniowymi, z którymi można się spotkać w pracy z pacjentami, zwłaszcza pediatrycznymi.

Do jakiego dietetyka mogę odesłać swoich pacjentów? 

Rzeczywiście, może to nastręczać pewnych trudności, ponieważ obecnie nie istnieje żaden oficjalny spis dietetyków, w którym można odnaleźć specjalistę z numerem prawa do wykonywania zawodu. Właściwie sytuacja prawna dietetyków jest jeszcze bardziej skomplikowana niż logopedów. Objęci regulacją prawną są tylko dietetycy pracujący w sektorze publicznym, czyli w ramach świadczeń gwarantowanych. Tytuł zawodowy nie jest chroniony, dlatego, niestety, dietetykiem może nazwać się każdy. 

Czym zatem się kierować przy wyborze dietetyka? Po pierwsze, zdecydowanie tytułem – mimo braku ochrony tytułu zawodowego warto udać się do specjalisty opisanego jako dietetyk. Nazwy typu dietoterapeuta, doradca żywieniowy, coach żywieniowy, trener żywienia i wiele pochodnych sugerują nam, że osoba nie posiada wykształcenia kierunkowego. Następnie warto zainteresować się wykształceniem posiadanym przez specjalistę. Powinno to być wykształcenie kierunkowe z zakresu dietetyki lub ewentualnie technologii żywności ze specjalnością żywienia człowieka, najlepiej, aby były to studia na poziomie co najmniej licencjackim, idealnie – magisterskim. Zwykle dietetycy na swoich stronach internetowych lub w mediach społecznościowych, takich jak Facebook lub Instagram, podają informacje na temat wykształcenia. 

Jeśli już pacjent odnalazł dietetyka z odpowiednim wykształceniem, powinien się upewnić, że specjalista zajmuje się problematyką, z jaką boryka się pacjent. Może nam w tym pomóc „specjalizacja”, np. dietetyk kliniczny, dietetyk dziecięcy, dietetyk sportowy. Celowo użyłam cudzysłowu, ponieważ nie istnieje póki co żaden mechanizm certyfikacji, który weryfikowałby przypisaną specjalizację, a jest ona stosowana przez dietetyków, aby pomóc pacjentom odnaleźć właściwego specjalistę. Logiczne jest również, że dietetyk nie musi wcale tytułować się oficjalnie dietetykiem dziecięcym lub klinicznym, aby takimi pacjentami się zająć. Zwykle jasno...