Dobór alternatywnej metody komunikacji dla dziecka ze sprzężoną niepełnosprawnością sensoryczną

Niepełnosprawność sprzężona

Rozwój cywilizacyjny, naukowy, techniczny, stale zwyżkująca jakość życia współczesnych ludzi, m.in. w zakresie opieki medycznej i coraz bardziej efektywnych metod medycznej terapii, przekłada się bezpośrednio na obszar wsparcia społecznego, rehabilitacyjnego, edukacyjnego dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami różnego typu. Cechą szczególną jest tzw. wczesna diagnoza, wczesna interwencja i wczesne wspomaganie rozwoju dziecka z niepełnosprawnością i jego rodziny, a także dzieci niepełnosprawnością zagrożonych. Stąd działaniami w obszarze wczesnej interwencji i wczesnej rehabilitacji obejmowane są dzieci bardzo małe (od urodzenia), u których istnieje wysokie prawdopodobieństwo mniej lub bardziej poważnych zaburzeń rozwojowych. Aktualnie mówi się też o niebagatelnej roli tzw. opieki neonatalnej, a nawet prenatalnej, mającej niewątpliwie konteksty profilaktyczne. 

Wśród małych dzieci niepełnosprawnych znajduje się stosunkowo liczna grupa dzieci, u których stwierdza się obecność niepełnosprawności sprzężonych, a więc takich, u których mamy do czynienia z więcej niż jednym uszkodzeniem anatomicznych struktur organizmu. W przełożeniu na konkretne typy niepełnosprawności są to dzieci doświadczające konsekwencji równoczesnego uszkodzenia zmysłów słuchu i wzroku, niepełnosprawności ruchowej połączonej z uszkodzenie...