Terapia logopedyczna dziecka z dyfunkcjami wzroku

W aspekcie pedagogicznym można podzielić dzieci z dysfunkcjami wzroku na 3 grupy: niewidome, szczątkowo widzące, słabo widzące.

Charakterystyka dziecka niewidomego lub słabo widzącego

Dzieci niewidome – to przede wszystkim dzieci całkowicie niewidzące, a także z ostrością wzroku mniejszą niż 5 procent oraz z bardzo ograniczonym polem widzenia (nie większym niż 20 stopni).
Dzieci słabo widzące – słabo widzące są dzieci, u których ostrość wzroku wynosi od 5–30%. Mimo bardzo osłabionego wzroku mogą przy jego pomocy poznawać otaczający nas świat, korzystać ze wzroku przy czytaniu, pisaniu, w przeciwieństwie do dzieci niewidomych, u których wzrok jest zastępowany innymi zmysłami. Dzieci słabo widzące nie stanowią jednolitej grupy. Ich możliwości widzenia znacznie się różnią w zależności od zakresu uszkodzenia czynności wzrokowych. Dzieci słabo widzące z obniżoną ostrością wzroku mają z reguły trudności w spostrzeganiu:

• małych przedmiotów,
• szczegółów większych przedmiotów,
• małych liter, cyfr i innych znaków graficznych.

Następstwa funkcjonalne uszkodzenia narządu wzroku

• Obniżenie ostrości wzroku – prawidłowa ostrość wzroku pozwala na widzenie bardzo małych przedmiotów. Osoby z obniżoną ostrością mają zmniejszoną zdolność spostrzegania szczegółów, nie widzą obiektów o określonej wielkości z odległości, z jakiej widzi oko pełnosprawne
• Ubytki w polu widzenia – mogą dotyczyć centralnego (mroczek centralny) lub obwodowego pola widzenia. Ubytki w obwodowym polu widzenia mogą mieć różne formy, np.: zawężające się pole widzenia, aż po widzenie lunetowe lub widzenie po...