Procesu starzenia się nie można zatrzymać, gdyż jest nieodwracalny, ale działania profilaktyczne, które podejmujemy, mogą przedłużyć zachowanie sprawności umysłowej i fizycznej na satysfakcjonującym poziomie.
Zdrowy styl życia, podejmowanie nowych wyzwań, nauka nowych umiejętności mogą spowolnić proces starzenia się osoby bez znacznych obciążeń zdrowotnych. Warto pamiętać, że to, w jaki sposób się starzejemy i jaki jest stan naszego zdrowia, w wielu wypadkach zależy od tego, jaki tryb życia prowadziliśmy od najmłodszych lat. Wprowadzenie dobrych dla organizmu nawyków zwiększa szansę na to, że potencjalne problemy zdrowotne nie pojawią się lub pojawią się znacznie później. „Świadomość tego, jak może wyglądać starość, pozwoli nam wprowadzać nawyki, które wpłyną na jej poprawę. Odkładając wszystko na później, niestety zostaniemy z tym, na co już nie będziemy mieli wpływu”1.
POLECAMY
Kiedy należy działać, aby zadbać o dobro pacjenta
W wypadku osób, u których doszło do uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, np. w wyniku udaru mózgu, urazu mózgowo-czaszkowego lub guza mózgu albo z powodu choroby neurodegeneracyjnej, podejmuje się działania mające na celu umożliwienie dobrego funkcjonowania, zachowania samodzielności w obrębie prostych i złożonych czynności dnia codziennego oraz pomoc w komunikowaniu się. U osób zmagających się z chorobą zespół specjalistów realizuje zindywidualizowane działania, najczęściej w postaci terapii jeden na jeden, a dopiero po przynajmniej częściowym przywróceniu utraconych funkcji podejmuje decyzję o włączeniu w zajęcia grupowe.
Należy pamiętać, że osoba, u której w wyniku uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego zdiagnozowano afazję, mimo sprawności aparatu artykulacyjnego ma trudności w stworzeniu wypowiedzi, zarówno prostych, jak i rozbudowanych. W bardzo ciężkich stanach mowa może być zredukowana do wydawania dźwięków, szczątków wyrazów, w stanach lżejszych chory będzie podejmował próby mówienia, lecz mogą one być tylko na poziomie pojedynczych słów. Trudności nie dotyczą tylko tworzenia wypowiedzi – problematyczne może być także to, co mówimy do chorego, a wynika to z trudności z rozumieniem mowy.
Trudnościom towarzyszą: niemożność pisania, czytania, liczenia, czasem rysowania, zaburzenia widzenia, a także inne nieprawidłowości związane z myśleniem, planowaniem. Deficytom poznawczym mogą towarzyszyć deficyty ruchowe, tj. niedowłady czy porażenia.
Nie jest to stan, który pozwala na pracę w grupie, zwłaszcza funkcjonującej wyżej, która nie w pełni wie, z...
