Pogłębiona analiza zależności między dysfunkcją sensoryczną zmysłu powonienia a zaburzeniami zachowań żywieniowych u dzieci wskazuje na potrzebę łączenia terapii integracji sensorycznej z diagnozą i interwencją logopedyczną. Wnioski podkreślają konieczność uwzględnienia procesów przetwarzania wielozmysłowego w praktyce diagnostyczno-terapeutycznej, zwłaszcza w obszarze trudności związanych z karmieniem, rozwojem mowy oraz działaniami profilaktycznymi.
Autor: Natalia Górka-Pik
Neurologopeda, terapeuta integracji sensorycznej, terapeuta EEG Biofeedback, pracuje w Poradni Logopedycznej NZOZ Pallmed Sp. z o.o. w Bydgoszczy.
Wychowanie przedszkolne, jako nieodzowny element skomplikowanego mechanizmu systemu edukacyjnego, pełni funkcję fundamentalną, wykraczającą daleko poza pierwotne przygotowanie dziecka do nauki szkolnej. Jego znaczenie manifestuje się również w kształtowaniu u dzieci kluczowych kompetencji komunikacyjnych, które stanowią podstawowy filar zdolności interakcyjnych, niezbędnych do późniejszego funkcjonowania w społeczeństwie.
Rozwój żucia jest jedną z podstawowych kompetencji motorycznych, która jest udoskonalana przez całe wczesne dzieciństwo. Mając na uwadze szerokie perspektywy kontroli motorycznej, wiemy, że rodzaj podawanych tekstur pokarmów zależy od sprawności sfery oralnej – i odwrotnie. Wariant podawanych pokarmów odgrywa istotną rolę w obszarze funkcjonalnym w procesie kształtowania rozwoju kompetencji sfery oralnej dziecka.
Za jedną z najczęściej obserwowanych parafunkcji w obszarze sfery oralnej uznaje się ssanie palca (palców). Ssanie kciuka to powszechny nawyk ssania nieodżywczego, obserwowany u niemowląt i małych dzieci, zapewniający komfort i bezpieczeństwo, stanowiący często także manifest głodu.
Dotyk, najbardziej pierwotny ze zmysłów, stanowi kompetencję do odbierania, przetwarzania i interpretowania bodźców: kontaktu fizycznego, ucisku, temperatury, ruchu, ciężaru, faktury i innych właściwości obiektów. Za odbieranie bodźców odpowiedzialne są receptory umieszczone w skórze. Skóra stanowi barierę, granicę między światem, wrażeniami dochodzącymi z „zewnątrz” a ciałem.