Ztego względu istotna jest konieczność wyposażenia nauczycieli wychowania przedszkolnego w wiedzę oraz umiejętności z zakresu profilaktyki logopedycznej, traktując je jako integralną część ich praktyki zawodowej. Chociaż procedury logopedyczne, zgodnie z tradycyjnym podziałem kwalifikacji, pozostają w gestii wykwalifikowanych specjalistów w dziedzinie logopedii, to nauczyciele wychowania przedszkolnego mogą odgrywać rolę „logopedów amatorów” i stają się kluczowymi ogniwami w systemie wczesnej interwencji.
POLECAMY
Nauczyciel wychowania przedszkolnego jako inicjator wczesnej identyfikacji i diagnozy zaburzeń komunikacyjnych oraz językowych
„Logopeda amator” to osoba, która, mimo braku formalnych kwalifikacji i wykształcenia logopedycznego, angażuje się w działania z zakresu profilaktyki logopedycznej i wspomagania rozwoju mowy oraz procesów komunikacyjnych u dzieci. Osoba ta w edukacji przedszkolnej może pełnić funkcję pierwszego ogniwa procesu diagnostycznego, odpowiedzialnego za wczesne identyfikowanie prekursorycznych objawów zaburzeń mowy, takich jak opóźniony rozwój mowy, dyslalia czy trudności w percepcji fonologicznej. W tej roli nauczyciel wychowania przedszkolnego, wykorzystując podstawową wiedzę z zakresu neurobiologii rozwoju mowy1 oraz mechanizmów neurofizjologicznych kształtowania systemu językowego2, może podejmować działania prewencyjne procesów artykulacyjnych, słuchowych oraz fonologicznych. Nauczyciel wychowania przedszkolnego może przez wczesną detekcję wyzwań w komunikacji oraz stosowanie podstawowych metod terapeutycznych pełnić funkcję wspierającą w zapobieganiu zaburzeniom mowy. Współczesna koncepcja logopedii zakłada, że nauczyciel w roli „logopedy amatora”, mimo ograniczonego zakresu kompetencji, odgrywa kluczową rolę w aktywizacji procesów interwencyjnych oraz stymulacji funkcji językowych w obszarze, który jest fundamentalny dla prawidłowego rozwoju dziecka. Taki model współpracy pedagogiki i logopedii stanowi dowód na rosnącą świadomość znaczeni...