Wykorzystanie elektrostymulacji powierzchniowej w terapii wad artykulacji

Problemy logopedyczne 12-letniej pacjentki

Zgłosiła się do nas 12-letnia dziewczynka. Według jej rodziców problemem był sposób wypowiadania głoski [r] oraz szeregu szumiącego. W badaniu potwierdzono nieprawidłowe wzorce motoryczne wszystkich głosek dziąsłowych, co polegało na tworzeniu szczeliny między wargami przy płaskim ułożeniu języka na dnie jamy ustnej z jednoczesnym wysunięciem żuchwy. Szereg szumiący w ogóle nie był artykułowany. Głoska [r] pojawiała się tylko w mowie kontrolowanej i była wypowiadana z dużym wysiłkiem. Język w spoczynku przyjmował pozycję płaską, na dnie jamy ustnej. Brak było pionizacji podczas połykania. Stwierdzono prawidłowy słuch fonematyczny. Oddychanie odbywało się torem nosowym. Budowa anatomiczna również nie budziła zastrzeżeń, ale uwagę zwracała tendencja do wysuwania żuchwy podczas mówienia.
Rodzice niepokoili się, że pomimo systematycznych i bardzo intensywnych ćwiczeń logopedycznych, trwających od kilku lat, nie widzą żadnych efektów terapii. Z rozmowy z samą dziewczynką wywnioskowałyśmy, że jest bardzo zniechęcona do terapii, bo ciągle ćwiczy to samo i jeśli chodzi o mowę, to ciągle jest tak samo. Nie lubiła chodzić do szkoły. Zaczęła unikać kontaktów towarzyskich. Ogólnie miała niską samoocenę dotyczącą własnych kompetencji i atrakcyjności.
Rozmowa pozwoliła nam wychwycić, że istnieje bardzo duża różnica między sposobem artykulacji spontaniczne...