Mowa stanowi nieodłączny element naszego życia. Jest podstawą komunikacji między ludźmi. Dzięki niej człowiek może wyrażać siebie, a także zdobywać informacje z otaczającego świata. Nie jest to czynność dana z góry, lecz nabywana wskutek działania określonych bodźców i stymulacji środowiskowej.
POLECAMY
Już w okresie prenatalnym następuje rozwój narządów artykulacyjnych poprzez czynności ssania i połykania. Kształtuje się również aparat słuchowy, który pozwala odbierać bodźce dźwiękowe. W okresie niemowlęcym dziecko będzie doskonaliło te czynności, jeżeli zapewnimy mu odpowiednie warunki do rozwoju.
Korygowanie zaburzeń mowy w jak najmłodszym wieku pozwala wyeliminować trudności i niepowodzenia szkolne, gdyż różnego rodzaju odstępstwa od prawidłowej wymowy często objawiają się błędami w pisowni, słabo opanowaną techniką czytania, zahamowaniami w swobodnym wypowiadaniu się. Zaburzenia mowy negatywnie wpływają na rozwój osobowości dziecka, rzutują na wykształcenie się u niego takich cech jak nieśmiałość, skrytość, utrudniają właściwy przebieg procesów myślowych i kontakty z rówieśnikami, otoczeniem. Powodzenie terapii logopedycznej nie jest możliwe bez dokładnego, trafnego ustalenia przyczyn wywołujących daną wadę wymowy.
Przez terapię logopedyczną rozumiemy całość specyficznych, zamierzonych oddziaływań ukierunkowanych na usunięcie wszelkich zakłóceń procesu porozumiewania się (od prostych wad wymowy do niemożności mówienia włącznie).
Przez terapię logopedyczną rozumiemy całość specyficznych, zamierzonych oddziaływań ukierunkowanych na usunięcie wszelkich zakłóceń procesu porozumiewania się (od prostych wad wymowy do niemożności mówienia włącznie).
Słowo „terapia” wywodzi się z greckiego therapeuéin, co oznacza „opiekować się, oddawać cześć”, a w znaczeniu szerszym – „leczyć”. Tak więc terapia jest oddziaływaniem na człowieka (w sferze fizycznej i psychicznej) bez użycia środków farmakologicznych czy chirurgicznych. Jest procesem zaplanowanym, obejmującym różne płaszczyzny działania terap...