Jakie są przyczyny mutyzmu wybiórczego (MW)?
Przede wszystkim należy powiedzieć, że MW jest zaburzeniem lękowym, czyli w jego powstawaniu biorą udział czynniki zarówno biologiczne (nierównowaga neuroprzekaźników w mózgu), jak i genetyczne (większe ryzyko zachorowania występuje, gdy członkowie rodziny też cierpią na zaburzenia lękowe). Układ limbiczny u dziecka z MW jest bardziej wrażliwy i podatny na lęk niż u innych. Dziecko, które rodzi się w rodzinie, która ma osobniczą podatność na zaburzenia lękowe, jest bardziej podatne na ich występowanie. Bardzo istotne są również środowisko, w jakim żyje dziecko, i wpływ modelowania. Chciałabym też mocno podkreślić, że mutyzm wybiórczy nie jest winą rodziców. Rodzice mogą jednak wzmocnić lub utrwalić lęk dziecka, jeśli sami mają wysoki poziom lęku i przedstawiają dziecku świat jako zagrażający. Zdarza się również, że dziecko może mieć poważne zaburzenia mowy, opóźniony rozwój mowy lub niepłynność mowy, a otoczenie nie daje mu szans na wypowiadanie się, dziecko się wycofuje i wtórnie może pojawić się mutyzm wybiórczy. Należy zwrócić uwagę, że „czysty” mutyzm wybiórczy jest często mylony z mutyzmem pourazowym (reaktywnym), który należy do grupy zaburzeń postraumatycznych (PTSD). Mutyzm ten stanowi odrębną kategorię medyczną, choć objawy są podobne do MW. Jeśli dziecko rozwija się dobrze do pewnego momentu i nagle przestaje mówić, to wtedy należy się zastanowić, czy nie wydarzyło się w jego życiu coś, co je zablokowało. Nie zdarza się to jednak często. Warto w trakcie wywiadu z rodzicem poruszyć temat traum w rodzinie, trudnych sytuacji i tajemnic rodzinnych. Miałam kiedyś przypadek chłopca, który zupełnie się zablokował po śmierci swojego ukochanego dziadka. Dziadek zmarł nagle, a rodzicie trzymali to w tajemnicy przed dzieckiem. Na co dzień przeżywali żałobę, płakali, jednak nie powiedzieli dziecku, co się stało. Rodzice sami byli w ogromnym stresie, nie zabrali go na cmentarz, nie odpowiadali na jego pytania. Objawy u chłopca były takie jak...