Holistyczne spojrzenie w terapii małego dziecka z opóźnionym rozwojem mowy

Diagnoza logopedyczna małego, niemówiącego dziecka powinna prowadzić do odpowiedzi na pytanie, co jest przyczyną deficytów językowych¹, i dawać pełny opis pacjenta, jego mocnych i słabych stron. Diagnozę należy rozłożyć w czasie, bo tylko to pozwala na weryfikację wstępnych hipotez i rzetelne określenie problemu. Jako diagności powinniśmy szukać tego, co jest bazą, na której będziemy budować brakujące elementy. A co, jeśli tej bazy nie ma lub jest bardzo słaba? W takim przypadku musimy ją stworzyć. 

Terapia dziecka z ORM² to proces, w którym logopeda obejmuje swoim oddziaływaniem nie tylko małego pacjenta, ale także jego opiekunów i środowisko edukacyjne. Uczymy właściwych postaw, dajemy zastępcze i wspierające narzędzia komunikacji, pokazujemy, jak wzmacniać w dzieciach poczucie własnej wartości i rozwijać ich talenty. Dodatkowym punktem odniesienia dla tych działań, a także niezbędnym elementem pełnej diagnozy dziecka z ORM jest badanie psychologiczne.

Rzetelność diagnozy to nie tylko dobranie odpowiednich narzędzi oraz umiejętność obserwacji i analizy. Prymarne dla tych działań jest stworzenie takiej przestrzeni i relacji, w której dziecko poczuje się bezpiecznie i pokaże swoje możliwości.

Jak budować relację terapeutyczną z małym dzieckiem? 

Nawiązanie kontaktu
Jak zadbać o komfort małego pacjenta i jak zorganizować to pierwsze spotkanie, aby było satysfakcjonujące dla wszystkich stron? Moje doświadczenie prowadzi do poniższych wniosków.

• Dobrze zorganizuj kolejność działań. Jeśli jest to możliwe, przed spotkaniem z dzieckiem dokonaj analizy dokumentów oraz przeprowadź wywiad. Gdy wszystkie te elementy muszą zadziać się na jednym spotkaniu, nie zaczynaj od długiego wywiadu z rodzicem. Zorientuj się w problemie i pierwszą część spotkania poświęć dziecku. 
• Zadbaj o to, by w miarę możliwości pora spotkania była dostosowana do rytmu dnia dziecka. Pora drzemki i towarzyszące jej zmęczenie oraz sytuacje, w których śpiące dziecko zostaje wyjęte z samochodu, nieszczególnie sprzyjają rzetelnej ocenie i dobrej atmosferze na spotkaniu. 
• Zadbaj o to, aby opiekunowie właściwie przygotowali dziecko. Warto poprosić rodziców, by przed spotkaniem nie wywierali presji na dziecku i nie próbowali szantażem i przekupstwem wymuszać obietnicy dobrego zachowania
• Pora oczekiwania przed gabinetem nie może być zbyt długa. Gdy rodzice przybywają za wcześnie, lepiej, by udali się na krótki spacer, niż wypełniali czas oczekiwania bajką. Gdy logopeda przerywa tulenie się do rodzica i ulubioną bajeczkę, na starcie staje się wrogiem.
• Witając się, kucnij, by być na poziomie dziecka – robiąc to, pozwalasz dziecku poczuć się bezpiecznie, pokazujesz, że jest dla ciebie ważne, stwarzasz okazję do kontaktu twarzą w twarz, ułatwiasz...