Diagnostyka osób funkcjonujących w różnych systemach językowych

Chciałbyś dowiedzieć się więcej? Koniecznie przeczytaj artykuł: Rodzaje błędów językowych

Z badań De Langen-Müller i in. (2016) wynika, że ok. 5–8% dzieci jednojęzycznych wykazuje specyficzne zaburzenia językowe (SLI) zgodnie z kryteriami ICD 10 (www.who.int/classifications/icd/en/). Chociaż nie ma wystarczających danych dotyczących dzieci dwujęzycznych, przypuszcza się, że dzieci te cierpią na SLI równie często (De Langen-Müller 2016). Logopedzi podejmują więc działania na rzecz wypracowania i standaryzacji narzędzi diagnostycznych, które będą mogły być stosowane w diagnozie dzieci wielojęzycznych (Armon-Lotem, de Jong, Meir 2015). Dziś testowanie we wszystkich językach może być postrzegane jako złoty standard. Thordadottier (2015) opisuje cztery scenariusze diagnozy w zależności od tego, czy:

• znormalizowane testy są dostępne, 
• odpowiednie testy nie są dostępne,
• brak testów, ale dostępna jest tradycja kliniczna, 
• testy lub tradycja w ogóle istnieją. 

Niestety, nawet biorąc pod uwagę scenariusz, gdy język, w którym dziecko się porozumiewa, można ocenić za pomocą znormalizowanego testu, należy wziąć pod uwagę wysoki stopień możliwej zmienności jego języka, spowodowanej złożoną interakcją kilku czynników. Niektóre z nich, takie jak zróżnicowanie regionalne, społeczne i sytuacyjne, mają również zastosowanie w przypadku osób jednojęzycznych; inne mają znaczenie tylko w przypadku migracji spowodowanej zmieniającym się środowiskiem językowym. Tak więc języki z natury charakteryzują się pewnym, często silnym, stopniem zróżnicowania w stosunku do konstrukcji oficjalnie zdefiniowanego języka standardowego.
 

Język standardowy a normy rozwoju językowego

Według Weinreicha t...