Autonomia diagnozy logopedycznej

Z praktyki logopedy

O potrzebie kompleksowej diagnozy osób z zaburzeniami mowy pisze się często jako o postępowaniu niemal standardowym. Tymczasem jest to nadal bardziej postulat niż praktyka. Wymiana opinii między specjalistami ma na celu wykazanie, czyja diagnoza jest ważniejsza, co nie oznacza, że bardziej słuszna. W tej dyskomfortowej sytuacji głos logopedy może zostać niedoceniony, mimo że to na nim będzie spoczywał ciężar terapii.

Kto ma stawiać diagnozę?

Ostatnio na nowo rozgorzał spór o to, kto ma stawiać diagnozę – lekarz rehabilitant czy fizjoterapeuta. Ustawa dopuszcza do czynności diagnostycznych obu specjalistów, ale lobby lekarskie chce zachować monopol w zakresie diagnozowania i orzecznictwa. Sama rehabilitacja (terapia) nie jest przedmiotem sporu.

POLECAMY

Pouczająca jest historia rozwoju foniatrii i logopedii. Dawniej osoby z zaburzeniami mowy diagnozował foniatria, który zlecał logopedzie wykonywanie ćwiczeń mowy. Wraz z rozwojem logopedii sytuacja zmieniła się diametralnie. Obecnie logopedzi stawiają diagnozę i prowadzą terapię, zaś specjalizację foniatryczną wybiera niewielu lekarzy, którzy koncentrują się bardziej na zaburzeniach głosu niż mowy.

Neuropsychologowie podejmują się diagnozy afazji, ale jej terapię przekazują zazwyczaj logopedzie. Podobnie zachowują się inni psychologowie, którzy chętniej rozpoznają opóźniony rozwój mowy niż podejmują się jego stymulacji, oraz psychiatrzy, którzy rozpoznają mutyzm, ale nie prowadzą jego ter...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań magazynu "Forum Logopedy"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI