Wczesna diagnoza logopedyczna dziecka z opóźnieniem rozwoju mowy

Wczesna diagnoza rozwoju małego dziecka, w tym diagnoza logopedyczna, może się wydawać trudna nie tylko dla młodych logopedów. Często trzeba z pokorą przyjąć, że dziecko potrzebuje więcej czasu, aby otworzyć się na kontakt, a pierwsze spotkania należy przeznaczyć na poradnictwo skierowane do rodziców, próby zabawy z dzieckiem, aby powoli budować relacje z nim i jego rodzicami. Postępowanie diagnostyczne najczęściej jest rozciągnięte w czasie i już od pierwszych spotkań zawiera elementy terapii. Prowadzi się je etapami, dzieląc diagnozę na krótkie fragmenty. Najważniejsze jest, aby już od pierwszych spotkań z dzieckiem i rodziną wprowadzić  elementy terapii. Diagnozie podlega całe funkcjonowanie dziecka, włączając jego motorykę dużą i małą, odruchy, funkcje słuchowe i wzrokowe, zabawę, naśladownictwo, dominację stronną, pamięć, rozwój społeczny i emocjonalny. Stwierdzenie jakichkolwiek zakłóceń/opóźnień rozwojowych upoważnia nas do rozpoczęcia „natychmiastowej terapii”.

Sprawdź nasz artykuł Zaburzenia mowy dziecka z afazją nabytą, w którym piszemy o zespole Landaua-Kleffnera - szczególnym przypadku afazji sensorycznej wieku dziecięcego. 

Kasia, 24. miesiąc życia

Podczas pierwszych spotkań dziewczynka wydawała się dzieckiem nieśmiałym i nieufnym. Większość czasu spędzała wtulona w objęcia mamy. Nie chciała nawet się przywitać. Rzadko patrzyła w stronę terapeuty (jednak od początku można było zauważyć pełen kontakt wzrokowy i wspólne pole uwagi z rodzicami). Często się chowała i nie pozwalała na przeprowadzenie badania logopedycznego, nie była też zainteresowana zaproponowanymi zabawami, stosownymi do jej wieku. Dopiero podczas czwartego spotkania sytuacja się zmieniła. Kasia stała się bardziej otwarta i zaciekawiła się zaproponowanymi zadaniami. Zaczęła się włączać w zabawy, zaufała terapeucie i stopniowo zaczęła uczestniczyć w zabawach i ćwiczeniach. Z informacji uzyskanej od rodz...