Dźwięki charakteryzują specyficzne atrybuty, takie jak: ton, głośność, barwa, które są hierarchicznie organizowane w korze mózgowej.
POLECAMY
Integracja słuchowa jest jednym z wielu elementów integracji sensorycznej, a jej zaburzenia są możliwe do zdiagnozowania także przez terapeutów SI. W ostatnich latach stale wzrasta zainteresowanie procesami integracji słuchowej u dzieci. Badacze nie zajmują się już tylko zewnętrzną drogą słuchową, ale, coraz częściej, całym układem słuchu od ucha wewnętrznego do kory mózgowej. Pomimo iż znany jest związek integracji słuchowej z procesem nabywania mowy, niewiele jest narzędzi klinicznych służących do oceny tego zjawiska. Otorynolaryngologia ma do dyspozycji wiele testów sprawdzających funkcjonowanie procesów słuchowych, podobnie jak logopedia posiada testy służące do oceny zaburzeń mowy. Brakuje natomiast kompleksowego narzędzia, które łączyłoby obydwa te problemy. Dotychczasowe badania skupiają się na dokładniejszym poznaniu centralnych procesów przetwarzania słuchowego oraz wpływie ich zaburzeń na zdolności fonologiczne u dzieci.
Układ słuchu
Aby lepiej zrozumieć wpływ procesów integracji słuchowej na rozwój mowy, należy przynajmniej w niewielkim stopniu poznać przebieg i sposób dojrzewania dróg słuchowych.
Działanie układu słuchu jest podzielone na dwie odrębne ścieżki przetwarzania, które rozpoczynają się w pierwotnych obszarach sensorycznych, a kończą w tylnej części kory ciemieniowej (tylno-grzbietowy strumień odpowiedzialny za przetwarzanie przestrzenne – „co”) i tylnym obszarze skroniowym (przednio-brzuszny strumień odpowiedzialny za identyfikację słuchową i komunikację dźwiękową – „gdzie”). Modele „co” i „gdzie” są integrowane w bardziej złożony system, bazując na cyklu percepcja – akcja, w którym percepcja w dużej mierze koresponduje ze strumieniem „co”, a akcja – ze strumieniem „gdzie”, odgrywając bardziej sensomotoryczną rolę poprzez analizę przestrzenną. Analogicznie centralne przetwarzanie słuchowe również przebiega dwoma s...