Standard wspierania rozwoju noworodka urodzonego przedwcześnie

Środowisko intensywnej terapii noworodka i wcześniaka stanowi potencjalne źródło różnych czynników stresogennych, które mogą mieć niekorzystny wpływ na mózg, będący w fazie intensywnego rozwoju. Za czynniki stresowe uznaje się brak ciągłej obecności matki, a także nadmierną stymulację takimi doznaniami jak światło, dźwięk i ból (Mirlashari i in. 2019). NIDCAP (z ang. Newborn Individualized Developmental Care and Assessment Program) to kompleksowy program mający na celu zmniejszenie stresu środowiskowego, wspieranie dojrzewania neurobehawioralnego niemowlęcia, a także promowanie wczesnych relacji rodzic – dziecko. 
Założeniem programu NIDCAP jest stworzenie w oddziałach intensywnej terapii noworodka środowiska opiekuńczego, które optymalizuje rozwój neurologiczny dziecka i jednocześnie wspiera dobre samopoczucie rodziny i personelu. Sojusz rodzic–dziecko opiera się na empatycznej i profesjonalnej współpracy między rodzicami a pracownikami (Sannino i in. 2016). Zapewnia kompleksowy i skuteczny model dla wcześniaków. Celem programu jest promowanie wzrostu i rozwoju niemowląt urodzonych przedwcześnie. Noworodki leczone w oddziałach intensywnej terapii noworodka (OITN) poddane są wielu bodźcom. Szczególne znaczenie dla rozwoju mają bodźce czuciowe, a wśród nich bodźce węchowe, dotykowe, ból, nieprzyjemne smaki, a także światło i dźwięk (White i in. 2013).

Niekorzystny wpływ środowiska na oddziale intensywnej terapii

Obrazowanie mózgu potwierdza szkodliwą stymulację hospitalizacji, która powoduje regionalne zmiany w strukturze i funkcji mózgu wcześniaka. Zmiany stwierdzane u dzieci przedwcześnie urodzonych występują znacznie częściej niż u noworodków urodzonych w terminie porodu (Constable i in. 2008). Badania przeprowadzone przez Smith dostarczają szczegółowych informacji dotyczących niekorzystnego wpływu negatywnych bodźców na mózg. Kora mózgowa płatów czołowych i ciemienio...