Jąkanie u dzieci w wieku przedszkolnym

Z praktyki logopedy

Rodzic zgłaszający dziecko do logopedy przedstawia zwykle problem jednoznacznie: „Moje dziecko się jąka!”. Czy jest to jąkanie, określane mianem wczesnodziecięcego, czy też są to niepłynności funkcjonalne? A jeśli to pierwsze, czy wymaga terapii? Odpowiedzi nie są łatwe. Analiza zgromadzonego materiału diagnostycznego umożliwia ich udzielenie oraz – jeśli zaistnieje taka potrzeba – dobranie odpowiedniej metody terapeutycznej dla dziecka i jego rodziców. Dzieci w wieku przedszkolnym uczestniczą bowiem w procesie diagnozy oraz terapii wraz z rodzicami.

Jąkanie jest zjawiskiem złożonym, mającym zróżnicowaną postać, biorąc pod uwagę zarówno przyczyny powstania, jak i jego przebieg. Niezależnie od podejścia, w terapii jąkania wczesnodziecięcego dominuje obecnie przekonanie, iż diagnozę u małych dzieci należy rozumieć bardzo szeroko. Powinna ona objąć zarówno samo dziecko, jego rozwój, mocne i słabe strony, objawy główne i towarzyszące niepłynności w mowie dziecka, jak i jego otoczenie – reakcje rodziców, relacje panujące w rodzinie itp. Ważny jest także stosunek dziecka do własnej mowy. Jąkanie zazwyczaj nie jest zjawiskiem izolowanym, nakłada się na inne trudności, charakterystyczne dla wieku dziecięcego, i jeśli chcemy, by dziecko odnosiło sukcesy w komunikacji językowej, powinniśmy ująć w diagnozie jak najwięcej czynników istotnych dla owej komunikacji.

POLECAMY

Pierwsze oznaki jąkania

Niepłynność w mowie dziecka bywa zauważana nie tylko przez rodziców, ale także przez wychowawców przedszkolnych czy pediatrów. Warto poinformować więc pediatrę o istnieniu praktycznego narzędzia, stanowiącego pomoc w podjęciu decyzji o skierowaniu dziecka do logopedy. Jest to lista kontrolna dla lekarzy, zamieszczona w publikacji „Dziecko, które się jąka. informacje dla pediatry” (Guitar, Conture, 2012). Nauczyciele mają możliwość skorzystania z publikacji: „Jak mówić w szkole o jąkaniu? Podręcznik dla nauczycieli i logopedów” (Scott L., Guitar C., 2012), gdzie znajdą Listę kontrolną dla nauczycieli. Nauczyciele przedszkola oraz nauczania wczesnoszkolnego mogą ponadto skorzystać z pozycji: Kto-kto-kto robi hu-hu-hu? (Schneider 2014), by z jej pomocą poruszyć temat jąkania w grupie, ułatwiając tym samym funkcjonowanie społeczne dziecka z niepłynnością, zanim jeszcze zapadnie decyzja o podjęciu terapii. 

 

Początkowo istnieje predyspozycja do wystąpienia jąkania, następnie działają czynniki wyzwalające jąkanie, w czasie późniejszym zaś czynniki stabilizujące, utrwalające.

 

Zadaniem logopedy jest rozstrzygnąć, czy niepłynności w mowie dziecka mają charakter niepłynności zwykłych, czy też jest to jąkanie. Należy także odróżnić jąkanie m.in. od niepłynności spowodowanej porozumiewaniem się więc...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań magazynu "Forum Logopedy"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
  • ...i wiele więcej!

Dołącz do 5000 + czytelników, którzy nieustannie pogłębiają swoją wiedzę z zakresu pracy z podopiecznym z zaburzeniami mowy.

Otrzymuj co 2 miesiące sprawdzone narzędzia do pracy dla logopedów i neurologopedów. Rozszerzaj swój warsztat pracy z podopiecznym z różnorodnymi zaburzeniami mowy.

700 artykułów online
11 lat doświadczenia
Dostęp online i offline
70 numerów archiwalnych
5 filmów szkoleniowych
50 autorów – specjalistów
Forum Logopedy • Prenumerata już od 399 zł/rok

Przypisy

    Absolwentka filologii polskiej oraz podyplomowych studiów z zakresu logopedii i neurologopedii oraz wczesnej interwencji i wspomagania rozwoju dziecka. Pracuje jako logopeda w przedszkolach i szkole podstawowej, prowadzi prywatny gabinet logopedyczny. Interesuje się możliwościami oraz ograniczeniami różnorodnych metod terapii jąkania u dzieci
    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI