Czy perfekcja jest JEDYNĄ miarą skuteczności terapii ORM?

Z praktyki logopedy

Czy logopeda powinien być perfekcjonistą w myśleniu i działaniu? Na ile perfekcjonizm pomaga, a na ile przeszkadza w terapii?

Postępowanie logopedyczne, logoterapia czy terapia?

Spotyka się różne ujęcia terminu terapia logopedyczna, tak jak różnie nazywa się ten proces. Określenie terapia logopedyczna zastępuje się terminami: logoterapia i postępowanie logopedyczne. Terminy „terapia logopedyczna” i „postępowanie logopedyczne” bardziej jednak oddają istotę problemu niż termin „logoterapia”, który raczej kojarzy się z terapią słowem niż z kompleksową terapią, jaką prowadzi się w przypadku zaburzeń komunikacji językowej.

POLECAMY

Marta Bogdanowicz1 proponuje rozdzielenie tych dwóch pojęć i stosowanie ich w następującym znaczeniu:

  • logoterapia – do nazwania czynności zmierzających do rozwijania mowy,
  • terapia logopedyczna – do nazwania czynności usprawniających mowę.

Jednakże ze względu na to, że niektórzy autorzy używają terminu „logoterapia” w znaczeniu psychoterapii Viktora Frankla oraz że nie występuje on w użytym tu znaczeniu w innych językach, należałoby z niego zrezygnować lub stosować z namysłem.

W ostatnich latach coraz większą popularnością w środowisku logopedów cieszą się takie określenia jak: terapia zaburzeń mowy lub terapia mowy, stąd powstają inne, wydawać by się mogło, bardziej doprecyzowane określenia działań logopedy – terapia afazji czy terapia jąkania, terapia autyzmu, terapia opóźnionego rozwoju mowy itp. W takich sytuacjach należy rozważyć, czy terapeuta (logopeda) „leczy chorobę”, niepłynną mowę, utratę mowy? Ależ nie, przecież zajmuje się konkretnym człowiekiem, a nie jego wycinkowym, oderwanym od życia problemem, jakim jest utrudniona komunikacja lub jej brak. W terapii bezdyskusyjną wartością jest, oczywiście, relacja człowieka z człowiekiem (dziecka z terapeutą), niezależnie od płaszczyzny kontaktu, na jakiej współpraca terapeutyczna jest realizowana. 

Blaski i cienie podejścia perfekcjonistycznego

Czy logopeda powinien być perfekcjonistą w myśleniu i działaniu? Na ile perfekcjonizm pomaga, a na ile przeszkadza w terapii? Jaki rys na dzieciach (pacjentach) pozostawia perfekcjonizm logopedy? 

Perfekcjonista dba o każdy szczegół, ale z powodu wyrafinowanych wymagań wobec siebie, w obawie przed przeciętnością. Perfekcjonizm uwidacznia się już na poziomie wyobrażeń związanych z rezultatem działania, który postrzegany jest przez niego jako efekt najwyższej jakości. Wystarczy mu satysfakcja z wyobrażonych efektów oraz potencjalny podziw innych2

U perfekcjonisty dominują pasja, kreatywność, wysokie poczucie konkurencyjności; musi on ciągle udowadniać i przekonywać siebie i otoczenie o swojej wartości. Perfekcjonista jest pasjonatem starającym się osiągnąć wszystko w ramach określonej dziedziny; nastawiony jest na działanie...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań magazynu "Forum Logopedy"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
  • ...i wiele więcej!

Dołącz do 5000 + czytelników, którzy nieustannie pogłębiają swoją wiedzę z zakresu pracy z podopiecznym z zaburzeniami mowy.

Otrzymuj co 2 miesiące sprawdzone narzędzia do pracy dla logopedów i neurologopedów. Rozszerzaj swój warsztat pracy z podopiecznym z różnorodnymi zaburzeniami mowy.

700 artykułów online
11 lat doświadczenia
Dostęp online i offline
70 numerów archiwalnych
5 filmów szkoleniowych
50 autorów – specjalistów
Forum Logopedy • Prenumerata już od 399 zł/rok

Przypisy

    dr n. hum.; Adiunkt w Katedrze Psychopedagogiki Akademii Ignatianum w Krakowie oraz logopeda w Specjalistycznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej dla Dzieci w Wieku Przedszkolnym. Pełni funkcję kierownika podyplomowych studiów z zakresu logopedii i neurologopedii z elementami tyflologopedii na Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego  w Krakowie. Bada specyficzne zaburzenia rozwoju językowego (SLI) u dzieci w wieku przedszkolnym, a także przypadki mutyzmu wybiórczego. Temu ostatniemu zagadnieniu poświęciła publikację Mutyzm – zagadnienia teorii i praktyki. Od wielu lat zgłębia problematykę jąkania u dzieci – rozwojowej niepłynności mowy oraz jąkania wczesnodziecięcego. Autorka wielu publikacji naukowych, poświęconych wymienionym zagadnieniom (SLI, mutyzm, jąkanie), starająca się łączyć najnowsze doniesienia naukowe z doświadczeniami zdobywanymi w codziennej pracy z dziećmi. Recenzentka kilku publikacji naukowych i poradnikowych z dziedziny logopedii. Członek PZL oraz PTL.

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI