Postępowanie logopedyczne, logoterapia czy terapia?
Spotyka się różne ujęcia terminu terapia logopedyczna, tak jak różnie nazywa się ten proces. Określenie terapia logopedyczna zastępuje się terminami: logoterapia i postępowanie logopedyczne. Terminy „terapia logopedyczna” i „postępowanie logopedyczne” bardziej jednak oddają istotę problemu niż termin „logoterapia”, który raczej kojarzy się z terapią słowem niż z kompleksową terapią, jaką prowadzi się w przypadku zaburzeń komunikacji językowej.
POLECAMY
Marta Bogdanowicz1 proponuje rozdzielenie tych dwóch pojęć i stosowanie ich w następującym znaczeniu:
- logoterapia – do nazwania czynności zmierzających do rozwijania mowy,
- terapia logopedyczna – do nazwania czynności usprawniających mowę.
Jednakże ze względu na to, że niektórzy autorzy używają terminu „logoterapia” w znaczeniu psychoterapii Viktora Frankla oraz że nie występuje on w użytym tu znaczeniu w innych językach, należałoby z niego zrezygnować lub stosować z namysłem.
W ostatnich latach coraz większą popularnością w środowisku logopedów cieszą się takie określenia jak: terapia zaburzeń mowy lub terapia mowy, stąd powstają inne, wydawać by się mogło, bardziej doprecyzowane określenia działań logopedy – terapia afazji czy terapia jąkania, terapia autyzmu, terapia opóźnionego rozwoju mowy itp. W takich sytuacjach należy rozważyć, czy terapeuta (logopeda) „leczy chorobę”, niepłynną mowę, utratę mowy? Ależ nie, przecież zajmuje się konkretnym człowiekiem, a nie jego wycinkowym, oderwanym od życia problemem, jakim jest utrudniona komunikacja lub jej brak. W terapii bezdyskusyjną wartością jest, oczywiście, relacja człowieka z człowiekiem (dziecka z terapeutą), niezależnie od płaszczyzny kontaktu, na jakiej współpraca terapeutyczna jest realizowana.
Blaski i cienie podejścia perfekcjonistycznego
Czy logopeda powinien być perfekcjonistą w myśleniu i działaniu? Na ile perfekcjonizm pomaga, a na ile przeszkadza w terapii? Jaki rys na dzieciach (pacjentach) pozostawia perfekcjonizm logopedy?
Perfekcjonista dba o każdy szczegół, ale z powodu wyrafinowanych wymagań wobec siebie, w obawie przed przeciętnością. Perfekcjonizm uwidacznia się już na poziomie wyobrażeń związanych z rezultatem działania, który postrzegany jest przez niego jako efekt najwyższej jakości. Wystarczy mu satysfakcja z wyobrażonych efektów oraz potencjalny podziw innych2.
U perfekcjonisty dominują pasja, kreatywność, wysokie poczucie konkurencyjności; musi on ciągle udowadniać i przekonywać siebie i otoczenie o swojej wartości. Perfekcjonista jest pasjonatem starającym się osiągnąć wszystko w ramach określonej dziedziny; nastawiony jest na działanie...