Autor: Malwina Wilczyńska
Absolwentka logopedii i filologii polskiej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, andragogiki na Wydziale Nauk Pedagogicznych Akademii Pedagogiki Specjalnej oraz socjologii w Collegium Civitas.
Od urodzenia dziecko ćwiczy narządy mowy podczas ssania, gryzienia, połykania, żucia i oddychania. Czynności te są wykonywane codziennie, często i regularnie. Czy realizowane nieprawidłowo wpływają na kształtowanie się artykulacji dziecka? W jaki sposób?
Ważnym elementem terapii miofunkcjonalnej jest praca logopedyczna z pacjentem przed przeprowadzeniem zabiegu frenotomii. Postępowanie logopedyczne obejmuje przygotowanie do zabiegu, a także opiekę i kontrolę logopedy po jego wykonaniu.
Kiedy do gabinetu logopedycznego wchodzi dorosły, nierzadko jest on bardziej przestraszony sytuacją, w jakiej się znajduje, niż niejedno małe dziecko na jego miejscu. Już samo wykonanie telefonu do poradni w celu umówienia wizyty u logopedy budzi w dorosłym wątpliwości. Czy jest sens w ogóle podejmować terapię? Czy w moim wieku można coś zrobić z moją wadą wymowy? Czy logopeda pracujący głównie z dziećmi będzie w stanie zająć się osobą dorosłą? Czy praktykowana jest taka terapia? Te i inne pytania cisną się na usta osób dorosłych nieśmiało szukających pomocy w gabinetach logopedycznych. Pytanie główne zawsze jest to samo – czy jest sens, by podjąć ten trud?
Kluczową rolę w stymulowaniu rozwoju mowy dwulatka odgrywa najbliższe otoczenie. Praca logopedy powinna zatem skupiać się także na instruowaniu rodzica, jak może pracować z własnym dzieckiem, wykorzystując codzienne wspólne chwile.
Czego mogą się wzajemnie nauczyć od siebie logopeda i ortodonta oraz jakie korzyści czerpie przy tym pacjent? Coraz więcej ortodontów decyduje się na wysłanie pacjenta do logopedy z prośbą o konsultację. Coraz więcej logopedów dostrzega problemy artykulacyjne swoich pacjentów jako wynik nieprawidłowego zgryzu, uniemożliwiającego skuteczną terapię wady wymowy.
Co może zrobić logopeda, by uświadomić pacjentom, jak ważna jest higiena głosu? Jaki zaproponować im plan pracy nad emisją głosu?
Podejmując się pracy z dzieckiem z niedosłuchem, logopeda powinien mieć na uwadze zasady, jakimi należy się kierować podczas prowadzenia terapii z takim pacjentem. To, co w przypadku terapii dyslalii jest ćwiczeniem dodatkowym, wspomagającym, w terapii niedosłuchu może stać się kwestią kluczową. Zanim jednak powstanie kompletny plan terapii, logopeda powinien poznać zasady pracy z dzieckiem z niedosłuchem.