Pacjent z dyslalią i wadą zgryzu

W ostatnich czasach ortodoncja rozwijała się szczególnie intensywnie, dając pacjentom coraz więcej szans na piękny uśmiech, ale również na zniwelowanie zaburzeń, takich jak: bruksizm, dysfunkcje stawu skroniowo-żuchwowego. Na pacjenta zaczęto patrzeć holistycznie, dostrzegając zarówno zęby, jak i układ kostny oraz mięśnie. To spowodowało, że do leczenia pacjenta ortodontycznego dołączyli fizjoterapeuci, a w późniejszym czasie logopedzi.

Skutki wad zgryzu

Z wadami zgryzu wiąże się często wiele innych zaburzeń:

• Nieprawidłowe oddychanie, realizowane torem ustnym zamiast nosowym. Pacjent oddycha chętniej ustami bądź czyni to w sposób mieszany, raz uruchamiając tor nosowy, raz – ustny. Zwłaszcza nocą potrafi dominować jedynie nieprawidłowy, ustny tor oddychania. Starsi pacjenci są w stanie sami zauważyć nieprawidłowości, podając jako przykład mokrą poduszkę rano, nadmierne ślinienie się, chrapanie, bezdechy nocne, wysuszoną śluzówkę jamy ustnej i gardła, wybudzanie się nocą z potrzeby wypicia wody czy poranny ból gardła.
• Krótkie wędzidełko języka, które nie tylko uniemożliwia pacjentowi wykonywanie precyzyjnych ruchów artykulacyjnych, ale także ma wpływ na zachowanie pozycji spoczynkowej języka oraz prawidłowe połykanie. W ten sposób wtórnie przyczynia się do nieprawidłowego wzrostu kości szczęki i żuchwy, a w efekcie może powodować wady zgryzu lub utrudniać ich leczenie.
• Niekompetencja warg, przejawiająca się głównie ich niedomykalnością czy też niesymetrycznym zamknięciem szpary ust. Warga górna może wyglądać na skróconą, przyjmując, zwłaszcza u dzieci, trójkątny, „namiotowaty” kształt, bardzo charakterystyczny szczególnie dla ustnego toru oddechowego, ze względu na obniżenie napięcia mięśnia okrężnego warg.
• Nieprawidłowa pozycja spoczynkowa języka. Język może spoczywać na dnie jamy ustnej, pozostając całkowicie odklejony od podniebienia. Koniec języka może w spoczynku napierać na wewnętrzną stronę dolnych siekaczy lub nawet wciskać się w szczelinę między górnymi i dolnymi jedynkami. W innych przypadkach można zaobserwować język tylko częściowo spionizowany do podniebienia, gdzie jedynie czubek języka opiera się o okolice wałka dziąsłowego, a jego boki i środkowa część grzbietowa pozostają opuszczone.
• Nieprawidłowe połykanie – np. z masą języka tłoczącą się w przód, na zęby przednie, albo wsuwającą się pomiędzy łuki zębowe (czasem nie tylk...