Zaburzenie artykulacji jako przyczyna opóźnionego rozwoju mowy

Z praktyki logopedy

Dzieci, u których obserwuje się poważne zaburzenia artykulacji, mogą wolniej rozwijać pozostałe podsystemy językowe, choć brak jest czynników jednoznacznie wpływających na takie zaburzenie, np. problemów ze słuchem, neurologicznych czy intelektualnych. Konsekwencją takich opóźnień mogą być problemy z nauką i zaburzenia zachowania, czasem bardzo poważne. One z kolei – wtórnie – mogą przyczyniać się do pogłębiania problemów z mową. 

Przyglądając się dzieciom w okresie rozwoju mowy, które bardzo wolno lub w sposób niewłaściwy nabywają sprawności fonologiczne, nie sposób nie zauważyć, że im poważniejszy jest stopień zaburzenia artykulacji, tym częściej wolniej przebiega także nabywanie kompetencji leksykalnych, gramatycznych czy pragmatycznych. 
Oba przywołane w tytule terminy mają w literaturze i praktyce logopedycznej różną konotację, więc we wstępie warto uściślić, do jakich definicji będziemy się odwoływać.

POLECAMY

Definicje zaburzeń artykulacyjnych 

Zaburzenie artykulacji jest najczęściej występującym zaburzeniem mowy, definiowanym jako „trudności w zakresie wybrzmiewania głosek wynikające z nieprawidłowości anatomicznych lub fizjologicznych artykulatorów bądź obwodowego układu nerwowego” (Czaplewska 2012, s.81.). Może występować jako zjawisko izolowane (dyslalia, dysglosja) bądź jako zjawisko współtowarzyszące innym zaburzeniom mowy – mowie rozszczepowej, dysartrii, oligofazji, SLI itp.

Słowo „opóźniony” oznacza opóźnione rozpoczęcie i jest to pewien objaw, symptom. Opóźnienie rozwoju mowy oznacza zjawisko „wolniejszego wykształcania się zdolności percepcyjnych lub (i) ekspresyjnych danego dziecka w porównaniu z jego rówieśnikami, które powoduje, że dynamika rozwoju tych zdolności jest odmienna od normalnej” (Jastrzębowska, 2003, s.37). Przyczyny tego stanu mogą być różne, czasem nieustalone. Tempo opanowywania poszczególnych etapów rozwoju mowy (gdy już się rozpoczną) może być zgodne z normami, szybsze lub wolniejsze.
Należy podkreślić, że opóźniony rozwój mowy może dotyczyć różnych podsystemów języka (Pruszewicz 1992, s. 234):

  • fonetyczno-fonologicznego (wolniejsze przyswajanie fonemów),
  • syntaktyczno-morfologicznego (wolniejsze przyswajanie zasad gramatycznych),
  • semantyczno-leksykalnego (uboższy słownik),
  • zdaniowo-semantycznego (budowanie łatwiejszych i krótszych wypowiedzi).

Wolniejsze przyswajanie głosek to opóźnienie rozwoju mowy w aspekcie fonetyczno-fonologicznym. Obserwuje się w nim liczne elizje i substytucje, rzadzi...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań magazynu "Forum Logopedy"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
  • ...i wiele więcej!

Dołącz do 5000 + czytelników, którzy nieustannie pogłębiają swoją wiedzę z zakresu pracy z podopiecznym z zaburzeniami mowy.

Otrzymuj co 2 miesiące sprawdzone narzędzia do pracy dla logopedów i neurologopedów. Rozszerzaj swój warsztat pracy z podopiecznym z różnorodnymi zaburzeniami mowy.

700 artykułów online
11 lat doświadczenia
Dostęp online i offline
70 numerów archiwalnych
5 filmów szkoleniowych
50 autorów – specjalistów
Forum Logopedy • Prenumerata już od 399 zł/rok

Przypisy

    Dr n. hum. w zakresie językoznawstwa, filolog polski, logopeda i neurologo­peda, adiunkt w Katedrze Logopedii Uniwersytetu Gdańskiego od 2008 r. Jako logopeda pracuje od 2002 r.; obecnie w Poradni Ortodontycznej Uniwersyteckiego Centrum Stomatologicznego Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, w ramach programu ortodontycznej opieki nad dziećmi z wrodzonymi wadami części twarzowej czaszki prowadzi diagnozę i terapię logopedyczną m.in. osób z rozszczepami. Autorka monografii Fleksja werbalna w mowie dzieci pięcioletnich (2011) oraz artykułów z zakresu diagnozy, terapii logopedycznej i lingwistyki.
    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI