Studium przypadku. Terapia zaburzeń karmienia u dziecka urodzonego przedwcześnie

Problemy dzieci przedwcześnie urodzonych

Od pierwszych chwil swojego życia wcześniaki wymagają specjalnego traktowania. Potrzeba wielospecjalistycznej opieki nad wcześniakiem wynika z wieloukładowej niedojrzałości, co skutkuje brakiem pełnej funkcjonalności poszczególnych układów.
Dzieci przedwcześnie urodzone znajdują się w grupie ryzyka zaburzeń karmienia. Liczba nieprzyjemnych doświadczeń gromadzonych przez wcześniaki od pierwszych chwil życia odciska piętno na ich rozwoju. Umiejętność karmienia jest jedną z funkcji, która staje się nie lada wyzwaniem zarówno dla dziecka, jak i dla personelu szpitalnego czy rodziców wcześniaka. Zbyt wczesne forsowanie nauki karmienia, w tym stymulowanie odruchu ssania, w przypadku, kiedy dziecko nie jest na to gotowe, może mieć negatywne skutki w rozwoju funkcji jedzenia.  Co więcej, bodźce towarzyszące wcześniakom przebywającym na intensywnej terapii noworodka nie przypominają tych fizjologicznych. Mimo starań specjalistów procedury niezbędne do podtrzymania życia wymagają użycia głośnej aparatury, wykonania wkłuć, podłączenia wentylacji, co nie tworzy sprzyjającego środowiska dla rozwoju niedojrzałego organizmu. Nagromadzenie zbyt intensywnych bodźców, najczęściej dźwiękowych i dotykowych, powoduje wygórowanie reakcji albo zniesienie niektórych odruchów i ograniczenie aktywności prowadzącej do poznawania świata otaczającego dziecko. To może skutkować powstaniem nadwrażliwości w poszczególnych układach sensorycznych lub wypracowaniem strategii unikania, czyli zamykania się na bodźce płynące z otoczenia.

Prezentacja pacjenta

Dziecko urodziło się w 28 Hbd z masą 700 g, cesarskim cięciem z powodu zagrażającej zamartwicy. Otrzymało 7 pkt. w skali Apgar. Przez niespełna miesiąc stosowano wsparcie oddechowe (nCPAP/HFNC). Wystąpiły powikłania hematologiczne, metaboliczne oraz jedna infekcja w pierwszym tygodniu życia, leczona antybiotykami. Nie zaobserwowano patologicznych zmian neurologicznych...