Profil specjalisty przyjaznego dziecku z mutyzmem wybiórczym

Z praktyki logopedy

Jaki powinien być specjalista pracujący z dzieckiem, które ma lęk przed mówieniem? 
Jakie cechy są pomocne w nawiązaniu kontaktu z dzieckiem z mutyzmem wybiórczym? Na co szczególnie powinniśmy uważać, aby zdobyć zaufanie dziecka zamrożonego lękiem i jak sprawić, by poczuło się ono przy nas bezpiecznie?

Dziecko z mutyzmem wybiórczym jest „wygodne”

Mutyzm wybiórczy (MW) jest zaburzeniem lękowym. Dzieci lękowe pozostają często niezauważone ze swoimi problemami – zarówno podczas zajęć w szkole, jak i w trakcie pracy zespołów nauczycielskich i specjalistycznych.

POLECAMY

Z pozoru nie przejawiają większych trudności, a ponadto są w pewnym sensie „wygodne”. Zazwyczaj nie przeszkadzają w prowadzeniu zajęć. Zajmują swoje miejsce i nie burzą porządku zajęć lub spotkania – chyba że wbrew swojej woli przejawiają zachowania obronne (słowo, gest), które są odbierane przez otoczenie w sposób negatywny. Wiele dzieci z MW bierze udział w zadaniach pozawerbalnych, co usypia czujność osób dorosłych. Czasami lęk jest na tyle silny, że wyłącza dziecko z wielu aktywności w grupie rówieśniczej lub w obecności nowo poznanych osób.

Umiejętność nawiązania relacji – podstawowa cecha terapeuty

Oprócz interdyscyplinarnej, najnowszej wiedzy osoba pracująca z dzieckiem lękowym powinna posiadać określone cechy i umiejętności. Ważny jest sposób bycia, estetyka słów i gestów, dobra intuicja. Pośród wielu cech terapeuty są takie, które w szczególny sposób warunkują możliwość nawiązania pełnego i wartościowego kontaktu z pacjentem. Podstawą wszelkich skutecznych działań jest RELACJA. Bez niej jesteśmy zdolni jedynie do mechanicznego działania opartego na sztywnych celach. Tymczasem dziecko, którego emocje są zanurzone w lęku, potrzebuje swojej gotowości do nawiązania kontaktu, co możemy wypracować jedynie małymi krokami, w atmosferze zrozumienia i pełnej akceptacji.

Poczucie taktu

PRZYKŁAD 1


– Czy to jest dziecko mówiące? – pyta psychiatra matkę, nie mogąc nawiązać kontaktu z trzyletnim dzieckiem.
– Tak, panie doktorze, to „złoty mówca”, lecz nie spodziewam się, aby dziś, podczas wizyty, powiedział jakiekolwiek słowo.

Jak czuje się dziecko z MW po usłyszeniu takiej rozmowy? Przecież ono w wieku trzech lat już dużo rozumie. W domu mówi o swoich potrzebach, określa stany emocjonalne, tworzy długie narracje, rozmawia z bliskimi i wszędzie go pełno. Nagle staje przed obcym człowiekiem i słyszy o sobie to, co sprawia mu największy ból. Doświadcza słabości, która tak bardzo paraliżuje jego emocje w nowym miejscu.

Specjalista dziecka z MW powinien być wyjątkowo TAKTOWNY. Są, owszem, pytania, które trzeba zadać rodzicowi, jednak nie powinno się tego robić w obecności dziecka. Warto starannie przygotować listę pytań do rodzica na spotkanie bez dziecka, a gdy później w obecności pacjenta pojawią się wątpliwości, należy przemyśleć sposób i formę pozyskania dodatkowych informacji.

Przebywając z dzieckiem lękowym, powinniśmy bardzo ostrożnie dobierać słowa. Przydatna jest tu wiedza na temat stopni obciążenia komunikacyjnego. Na początku naszej wspólnej drog...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań magazynu "Forum Logopedy"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI