Od chóru do solo, czyli odwrotny SLIDING-IN

Mutyzm wybiórczy (MW) to zaburzenie lękowe dotyczące lęku przed mówieniem w stosunku do niektórych ludzi, w niektórych miejscach lub sytuacjach. Najczęściej pierwsze niepokojące sygnały rodzice otrzymują z chwilą pójścia dziecka do przedszkola. Zdarza się, że niektórzy opiekunowie już wcześniej sami widzą, że ich dziecko jest bojaźliwe i wycofuje się z kontaktów werbalnych w sytuacjach nowych i w obecności osób nieznanych. Ale dla innych fakt, że ich dziecko nie mówi w placówce oświatowej, jest bardzo dużym zaskoczeniem. Z wywiadu z rodzicami można się dowiedzieć, że niektórzy z nich w dzieciństwie sami zmagali się z lękiem przed mówieniem.

Przedszkole dla dziecka lękowego z mutyzmem wybiórczym jest miejscem, w którym występuje największe nasilenie lęku przed mówieniem. W nowym otoczeniu, w którym spędza od ok. 5 do 8 godz. dziennie, wszystko staje się lękotwórcze. Nieznane osoby dorosłe, rówieśnicy oraz wiele różnych sytuacji, odgłosów – to wszystko może przerażać lękowego przedszkolaka.

Sytuacja każdego dziecka z MW w grupie jest inna, gdyż u każdego istnieje inna strefa dyskomfortu psychicznego, nie tylko w zakresie komunikacji werbalnej, ale również w zakresie uczestnictwa w zajęciach, współpracy z nauczycielami, współdziałania z rówieśnikami podczas zabawy i zajęć. Ponadto sytuacja osoby z MW w placówce bywa dynamiczna i z czasem może ulegać zmianie – zarówno na lepsze, jak i na gorsze. Niektóre dzieci z mutyzmem wybiórczym nie uczestniczą w chóralnych aktywnościach z grupą, inne nie mają większych trudności w tym zakresie i od samego początku wspólnie z rówieśnikami śpiewają i recytują wierszyki. Natomiast u innych chóralne uczestnictwo jest efektem pozytywnych oddziaływań terapeutycznych i świadczy o stopniowym obniżaniu się poziomu odczuwanego lęku przed mówieniem w przedszkolu. Przykładem tego są poniższe wpisy dwóch mam na grupie facebookowej.

Córka jest obecnie w wieku 3;6 lat...