Dysfagia, czyli zaburzenia połykania. Aktualne podejście i możliwości diagnostyczne z wykorzystaniem FEES

Kto cierpi z powodu dysfagii?

Dysfagia jest opisywana jako trudności poszczególnych etapów połykania od tworzenia kęsa pokarmowego po jego transport od jamy ustnej do żołądka. Źródłem tych trudności są zaburzenia strukturalne lub funkcjonalne, co w konsekwencji może determinować zarówno wystąpienie zaburzeń na poziomie fazy ustno-gardłowej czy też przełykowej, jak i różne kombinacje zaburzeń na poszczególnych poziomach faz połykania (Clavè, Verdaguer, Arreola 2005; Clavè, Terrè, de Kraa 2004).
Najczęściej w literaturze spotyka się opisy dotyczące problemu dysfagii u osób starszych, czyli tak zwanej presbyfagii, która dotyka pacjentów po 65. r.ż. w 30–40%, a sięga nawet 60% pacjentów w domach opieki (Rofes, Arreeola, Almirall 2011).
Zupełnie odmienną grupą chorych z problemem dysfagii są pacjenci neurologiczni, a szczególnie osoby z rozpoznanymi chorobami neurodegeneracyjnymi (ponad 80% w tej grupie prezentuje zaburzenia połykania), po udarach (ponad 30%). Ale dysfagia dotyka także chorych z Parkinsonem (52–82%) czy Alzheimerem (84%) (Clavè, Terrè, de Kraa 2004; Turley, Cohen 2009; Lin, Wu, Chen 2002; Ekberg, Hamdy, Woisard 2002).
Studia nad literaturą oraz analiza własnych doświadczeń odsłania problem, i to dużej rangi, jakim jest dysfagia oraz fakt, jak różnorodnych pacjentów dotyka. Można by stwierdzić, że praktycznie każdy specjalista: czy to lekarz, czy terapeuta może mieć i ma zapewne pacjentów skarżących się na różnego typu dolegliwości związane z połykaniem i przyjmowaniem pokarmów.

Cele zespołu specjalistów z Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu

Na podstawie wytycznych opracowanych w krajach zachodnich, doniesień i uwzględniając możliwości aparaturow...