Model diagnozy
W ujęciu systemowym (Tarkowski, Góral-Półrola, Reichel 2016) struktura giełkotu składa się z czynników psychologicznych, lingwistycznych, biologicznych i społecznych oraz relacji między nimi. Pełna diagnoza giełkotu obejmuje wszystkie czynniki oraz relacje między nimi. Najczęściej są jednak oceniane czynniki paralingwistyczne – płynność i tempo mówienia.
POLECAMY
Czynniki lingwistyczne
Diagnosta powinien rozpoznać i usystematyzować popełniane wykryte błędy językowe. Za pierwszoplanowe powinien uznać błędy semantyczne, leksykalne oraz stylistyczne, za drugoplanowe – błędy gramatyczne, za trzecioplanowe – błędy artykulacyjne. Należy ocenić spójność wypowiedzi według wzorów podanych przez Zbigniewa Tarkowskiego (2002):
1. WS = PIP + DPI / SI + DPI
gdzie:
WS – wskaźnik spójności wypowiedzi,
PIP – punkty informacji podstawowej,
DPI – dodatkowe punkty informacji,
SI – ogólna liczba informacji podstawowej występującej w tekście.
2. WNS = LON / PIP + PID
gdzie:
WNS – wskaźnik niepłynności semantycznej,
LON – liczba objawów niepłynnego mówienia,
PIP – liczba punktów informacji podstawowej,
PID – liczba punktów informacji dodatkowej.
Czynniki psychologiczne
Diagnosta stara się rozpoznać zaburzenia procesu myślenia i...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 wydań magazynu "Forum Logopedy"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
- Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
- ...i wiele więcej!
Dołącz do 5000 + czytelników, którzy nieustannie pogłębiają swoją wiedzę z zakresu pracy z podopiecznym z zaburzeniami mowy.
Otrzymuj co 2 miesiące sprawdzone narzędzia do pracy dla logopedów i neurologopedów. Rozszerzaj swój warsztat pracy z podopiecznym z różnorodnymi zaburzeniami mowy.
