Współpraca z rodzicami dzieci z niedokształceniem mowy o typie afazji/DLD

Z praktyki logopedy

Temat tego artykułu jest wielowątkowy, mimo że zajmuję się tu być może niezbyt liczną grupą dzieci i osób z zaburzeniem językowym, której liczebność w populacji wynosi 3–7%. Taka rozpiętość może wynikać m.in. z trudności w identyfikowaniu zaburzenia, wewnętrznego zróżnicowania tej grupy i różnego stopnia nasilenia trudności w posługiwaniu się mową i językiem. Zastanawiając się nad zasadami współpracy rodziców i specjalistów, musimy pamiętać o tym, jakie są istotne objawy zaburzenia i jak wpływają one na funkcjonowanie społeczne dziecka. Sposobu diagnozowania zaburzenia i najważniejszych jego objawów dotyczył artykuł zamieszczony w lipcowym numerze „Forum Logopedy”1. Specyfika objawów, ich znaczny wpływ na funkcjonowanie dziecka w domu, grupie rówieśniczej i szkole mają znaczenie w planowaniu współpracy z rodzicami. Musimy uwzględnić jej (w naturalny sposób) zmieniający się charakter na różnych etapach życia dziecka.

Postaram się opisać zasady, zadania i cele wspólnych działań, bo to jest szczególnie istotne. Warto uświadomić sobie zakres działań dostępnych rodzicom, nierealnych dla terapeuty mowy (co może rodzic – czego nie może terapeuta). Jednak równie istotne jest pytanie dotyczące tego, czego w tym wypadku rodzic nie musi, nie powinien, a nawet nie może robić, bo wykracza to poza jego umiejętności, zaburza rolę rodzica, niekorzystnie wpływa na relację z dzieckiem. Równie ważne są pytania:

POLECAMY

  • Jak zmienia się rola terapeuty w przebiegu terapii i rozwoju dziecka?
  • Do czego terapeuta powinien zachęcać rodziców i na ile ich wspomagać we współpracy ze szkołą lub z przedszkolem?
  • Jak, będąc logopedą, ułożyć współpracę z innymi ważnymi dla dziecka specjalistami – psychologiem, pedagogiem, neurologiem? 
     

Pisząc na ten temat, staram się odnieść do informacji, które uzyskuję w trakcie spotkań z dzieckiem i jego rodzicem w warunkach pracy w poradni, w gabinecie lub specjalistycznej placówce zajmującej się wsparciem i terapią dzieci z afazją2. Postaram się także przytoczyć opinie rodziców, podkreślając rolę ich codziennych oddziaływań i starań. Bardzo inspirujące są kontakty ze Stowarzyszeniem Razem Rozkodujmy Afazję – środowiskiem, które nierzadko przedstawiało swoje potrzeby i inspirowało do konkretnych działań. 
Niedokształcenie mowy o typie afazji/DLD jest zaburzeniem komunikacji werbalnej, którego objawy wykraczają poza obszar mowy i języka, choć istotne dla tego rozpoznania są właśnie deficyty rozwoju języka (słownika, morfologii, gramatyki, pragmatyki) i mowy (rozumienie, produkcja). U poszczególnych dzieci objawy trudności są zróżnicowane, np. pod względem nasilenia, ale z założenia mają poważny charakter, co oznacza, że kontakt logopedy z rodzicami dziecka może być długotrwały, a więc ważne jest pozyskanie zaufania z ich strony. 
Na początkowym etapie istotna jest diagnoza, rodzice zwykle poszukują wyjaśnienia dotyczącego nietypowego rozwoju dziecka. Badania istotne dla podjęcia decyzji diagnostycznej trwają zwykle długo i powinny być prowadzone...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań magazynu "Forum Logopedy"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI