Tyflologopedia. Pomoc dla osób z niepełnosprawnością wzrokową

We współczesnej logopedii zauważa się także ukierunkowanie naukowej oraz praktycznej eksploracji na zadanie nadrzędne, którym jest dbałość o prawidłową mowę, rozwój mowy, kształtowanie umiejętności operowania słowem i komunikacją u dzieci, młodzieży i osób dorosłych, uwzględniając normy obecne w języku polskim. Stąd podstawowym celem logopedii polskiej jako dziedziny teoretycznej i praktycznej jest maksymalna koncentracja na poprawności językowej i kompetencjach komunikacyjnych. Przedmiotem zainteresowań jest działanie w tym celu, aby uzyskiwać wysoki poziom kompetencji komunikacyjnych, poprawności mowy i wymowy oraz promować ich rolę w społeczeństwie (Zaorska 2013, s. 199).
Czasy współczesne unaoczniły nowe, nieobecne wcześniej zadania polskiej logopedii, wynikające z aktualnego poziomu rozwoju cywilizacyjnego, nowych kryteriów decydujących o powodzeniu człowieka w życiu osobistym i społecznym. Ich istota polega na dążności do uzyskania możliwie najwyższego poziomu jakości życia, generalnie w aspekcie wartości ekonomiczno-konsumpcyjnych. To powoduje, że współczesny człowiek powinien być osobą dyspozycyjną, mobilną, sprawną psychofizycznie, wykształconą, nienagannie operującą językiem. Takim wymogom nie zawsze są w stanie sprostać osoby z różnymi problemami rozwojowymi, w tym osoby doświadczające konsekwencji zaburzeń mowy (Zaorska 2016). Dlatego badania naukowe oraz wydedukowane na ich podstawie rozwiązania praktyczne należy traktować z wymaganą uwagą, mogą bowiem przyczynić się do ograniczenia skutków zaburzeń mowy w perspektywie indywidualnej i ogólnospołecznej oraz poprawy jakości i efektywności działań terapeutycznych. Dlatego problematyka rozwoju i doskonalenia mowy stanowi znaczący i aktualny problem współczesnej logopedii, tak światowej, jak i polskiej.
Podejmując próbę wskazania tendencji rozwojowych polskiej logopedii, można zasygnalizować niektóre z nich w odniesieniu do trzech obszarów jej zainteresowań teoretycznych i praktycznych. Pierwszym jest obszar logopedii teoretycznej, drugim – logopedii teoretyczno-praktycznej, trzecim – logopedii praktycznej. W obszarze teoretycznym można mówić o wyzwaniach o charakterze strukturalnym, historycznym i terminologiczno-klasyfikacyjnym. W obszarze teoretyczno-praktycznym – o wyzwaniach profilaktyczno-diagnostyczno-terapeutycznych, prawno-organizacyjnych, edukacyjno-specjalizacyjnych i edukacyjno-promocyjnych. W obszarze praktycznym natomiast lokują się wyzwania, któ...