Terapia logopedyczna zaburzeń artykulacji

Co z ruchem na zajęciach logopedycznych?

Rozwój dziecka związany jest z doskonaleniem funkcji motorycznych i poznawczych. Na bazie prawidłowego rozwoju ruchowego rozwijają się funkcje wyższe, w tym mowa. Psychomotoryka kształtuje się od chwili naszego urodzenia, a w niektórych ujęciach za początek tego rozwoju uważa się okres prenatalny. Rozwój fizyczno-motoryczny, tak jak i rozwój mowy, przechodzi przez różne stadia, w których dziecko osiąga określony poziom sprawności na bazie już zdobytych umiejętności. Często się zdarza, podczas zbierania wywiadów logopedycznych, że gdy pytamy o rozwój mowy dziecka, rodzice potrafią przypomnieć sobie okres wyrazu czy zdania, a mniej pamiętają okres głużenia i gaworzenia. Podobnie jest z rozwojem ruchowym: często pamiętają kroki milowe w rozwoju motoryki dużej, zatem podają informacje na temat okresu, gdy ich dziecko zaczęło przekręcać się na boki, siadać, raczkować czy chodzić, natomiast zdecydowanie rzadziej podają informacje o rozwoju motoryki małej, np. kiedy ich dziecko zaczęło przekładać zabawkę z jednej rączki do drugiej czy używać chwytu pęsetkowego, chwytając mały przedmiot kciukiem i palcem wskazującym. A okazuje się, że te wszystkie informacje są istotne w ocenie rozwoju dziecka w zakresie zarówno funkcji poznawczych, jak i komunikacji. Jak wiadomo, każde prawidłowo rozwijające się dziecko ma naturalną potrzebę ruchu, która jest motorem jego rozwoju. 
Z moich badań i obserwacji dotyczących pracy terapeutycznej logopedów wynika, że zdobytej wiedzy z zakresu rozwoju psychomotorycznego na studiach logopedycznych często nie włączamy do naszej praktyki logopedycznej. Logopedzi zauważają potrzebę włączenia ruchu w terapię logopedyczną, ale często sądzą, że potrzebna jest im „inna wiedza” na temat różnych metod wspomagania psychoruchowego dziecka niż ta, którą już posiadają. Często myślą o innowacyjnych formach wspomagających terapię logopedyczną, natomiast nie wykorzystują w pełni tych umiejętności i pomysłów na pracę z dzieckiem z zaburzeniami artykulacji, które są oczywiste, znane, a co chyba najważniejsze – lubiane przez dzieci. 
W terapii zaburzeń artykulacji bardzo ważne jest takie zaplanowanie naszego spotkania, aby w ramach jednostki zajęć logopedycznych był czas na oderwanie dziecka od pracy stolikowej czy też pracy przed monitorem komputera. W obecnych czasach bowiem i w sytuacji pandemicznej często większość naszej pracy zdalnej musi się odbywać przed monitorem. Ćwiczenia z zakresu psychomotoryki są podstawą do rozwoju innych obszarów i sfer życia każdego człowieka, a w dobie nadmiernego korzystania z wysokich technologii wydaje się, że powininny zasłużyć na naszą szczególną uwagę. Propozycje ćwiczeń stym...