Specjalne potrzeby rozwojowe i edukacyjne dzieci afatycznych

Dzieci o specjalnych potrzebach rozwojowych i edukacyjnych to dzieci, których rozwój z różnych przyczyn wymaga specjalistycznego wsparcia. O potrzebie i rodzaju wsparcia decyduje zespół specjalistów posiadających odpowiednie kwalifikacje, w tym pedagog (także oligofrenopedagog, surdopedagog lub tyflopedagog), psycholog, logopeda oraz inni członkowie tego zespołu, w zależności od potrzeb dziecka. W przypadku najmłodszych dzieci przejawiających wyzwania rozwojowe zespół wydaje opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju, natomiast w przypadku dzieci uczęszczających do szkoły − o kształceniu specjalnym.

Specjalne potrzeby – rozwiązania systemowe

Wczesne wspomaganie rozwoju (WWR) dotyczy dzieci od chwili wykrycia niepełnosprawności do chwili podjęcia nauki w szkole. Pomoc ta, w zależności od potrzeb, obejmuje od 4 do 8 godzin zajęć miesięcznie i może być udzielana zarówno w placówce przedszkolnej lub szkolnej, do której uczęszcza dziecko, jak i w poradni psychologiczno-pedagogicznej czy innym ośrodku uprawnionym do udzielania tego typu pomocy. O wymiarze godzinowym i miejscu udzielania pomocy decyduje dyrektor placówki, pod której opieką znajduje się dziecko, przy uzgodnieniu decyzji z rodzicami lub opiekunami prawnymi dziecka. Zajęcia odbywają się w formie pracy indywidualnej z dzieckiem i jego rodziną, a powyżej 3. roku życia mogą być prowadzone także w formie zajęć w 2−3-osobowej grupie, wraz z rodzicami. W niektórych przypadkach, w zależności od potrzeb, a zwłaszcza przed ukończeniem 3. roku życia przez dziecko, zespół może podjąć decyzję o potrzebie prowadzenia zajęć w ramach WWR w domu dziecka.

Kształcenie specjalne jest zarezerwowane dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych (z niepełnosprawnością, z niedostosowaniem społecznym lub zagrożonych niedostosowaniem społecznym), jakie wynikają z indywidualnego toku rozwojowego. Jest ono podstawą do dokonania w placówce edukacyjnej, do której uczęszcza dziecko, wielospecjalistycznej oceny funkcjonowania, oraz stworzenia na jej podstawie Indywidualnego Programu Edukacyjno-Terapeutycznego. IPET winien być dostosowany do możliwości psychofizycznych ucznia, a placówka jest zobligowana do udzielenia uczniowi niezbędnej pomocy psychologiczno- pedagogicznej w toku edukacji.

Jak wynika z obowiązującego rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 lipca 2015 r., afazja dziecięca jest niepełnosprawnością ruchową, w związku z czym dzi...