Opóźniony rozwój mowy w Zespole Emanuel - Oddziaływania terapeutyczne na przykładzie Studium przypadku

Z praktyki logopedy Otwarty dostęp

W obrazie klinicznym zespołu Emanuel charakterystyczne są poważne wady wrodzone, zakłócające prawidłowy rozwój dziecka i wpływające na funkcje wielu narządów. Na przykładzie studium przypadku autorka prezentuje podjęte działania terapeutyczne.

Charakterystyka zespołu Emanuel

Zespół Emanuel to bardzo rzadko występujące schorzenie chromosomalne. Wiąże się z obecnością małego dodatkowego markera chromosomowego, powstałego w wyniku niezrównoważonej translokacji pomiędzy chromosomami par 11 i 22. Prawie w 100% zespół jest dziedziczony od rodziców, nosicieli zrównoważonej translokacji. Jego nazwa została nadana na cześć dr Beverly S. Emanuel za długoletnie zaangażowanie w badaniach nad translokacją (11, 12). Do 2011 r. zidentyfikowano 200 dzieci z tym rozpoznaniem[1].

POLECAMY

Pierwsze objawy obserwowane są w okresie noworodkowym, jednak nie wszystkie są obecne u każdego dziecka z podejrzeniem tej wady genetycznej. Należy zaliczyć do nich hipotonię mięśniową i cechy dysmorficzne, takie jak:

  • głęboko osadzone, małe oczy, możliwy zez,
  • górnoskośne ustawienie szpar powiekowych,
  • małą żuchwę (mikrognacja),
  • rozbudowaną szczękę,
  • „kapturowe”, opadające powieki,
  • długą rynienkę nosową,
  • niską kolumienkę nosa,
  • duże, niskoosadzone uszy, 
  • wrodzone zwichnięcie bioder,
  • dodatkowe żebra,
  • małogłowie,
  • nisko umiejscowione brodawki sutkowe.

Dzieci z Zespołem Emanuela często borykają się z:

  • zaburzeniami rozwoju psychoruchowego,
  • opóźnionym rozwojem mowy,
  • niepełnosprawnością intelektualną,
  • opóźnionym ząbkowaniem i stłoczeniem zębów,
  • wadami serca (np. stenozą zastawki aortalnej, stenozą zastawki pnia tętnicy płucnej),
  • wadami nerek,
  • kifoskoliozą,
  • hipoplazją płuc i nawracającymi infekcjami układu oddechowego,
  • wadami słuchu,
  • niedorozwojem mózgu,
  • refluksem żołądkowo-przełykowym.

Postępowanie terapeutyczne jest odmienne dla każdego pacjenta i opiera się na aktualnych problemach zdrowotnych. Ważna jest współpraca szeregu specjalistów z różnych dziedzin.

Studium przypadku – pacjentka z zespołem Emanuel 

Informacje z wywiadu

Dziewczynka urodzona w 30 tyg. ciąży, drogą cięcia cesarskiego, uzyskała 5 pkt. w skali Apgar. Wzrost płodu został zahamowany na 25. tygodniu. Ciąża przebiegała z powikłaniami (istniało zagrożenie poronieniem). Po urodzeniu u dziecka zdiagnozowano: niewydolność oddechową, wrodzoną wadę serca, krwawienie dokomorowe obustronne II stopnia, dysplazję oskrzelowo-płucną oraz niedokrwistość. Przeprowadzone badania genetyczne wskazywały na zespół Emanuel. Dodatkowo u dziewczynki zdiagnozowano obustronny niedosłuch zmysłowo-nerwowy.

W pierwszych miesiącach życia odnotowano ogromne trudności z karmieniem. Dziewczynka nie wykazywała odruchu ssania. Karmienie odbywało się przez sondę. W rozwoju mowy nie występowało u nie...

Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.

Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.

Przypisy

    Neurologopeda kliniczny, spec. wczesnej interwencji logopedycznej, terapeuta miofunkcjonalny, terapeuta regulatorów funkcji MFS, terapeuta Elastycznego Terapeutycznego Tapingu w neurologopedii ETT-HNO, terapeuta ręki, logopeda, filolog polski. Absolwentka Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu. Prowadzi prywatny Gabinet Logopedyczny Logosfera w Zduńskiej Woli. Konsultuje również noworodki i niemowlęta. Współpra- cuje ze żłobkami i przedszkolami. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Terapii Miofunkcjonalnej, posiada Certyfikat Polskiego Związku Logopedów.

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI